kalbin dili olarak bilinen gözlerde aşkı bulmaktır. fiziksel olarak konuşmadan, gözlerle konuşarak bu duyguyu yaşamaktır. her insan da bulamaz aşkı gözlerde, çünkü bakmasını bilmiyordur. aşk özeldir ve özel yerlerde belirir sadece....
Bir kadının gözlerinden başlarmış aşk
Bir yudum suyu yudumlar gibi
Doymadan başlarmış,
Bu kadın
Bütün çürük duyguları öldürür içinde önce
Önce içini temizler sonra geçmişini
Neler yaşadım,kimleri sevmişim meğer hep yalanmış dersin,
Onu gördüğün o küçük ana bütün ömrünü bağışlarsın
Ayrılmak istemezsin hiç yanından
Hep o olsun,
Hatta o ilk gördüğün elbiseyi giysin istersin hep
Konuşmak istersin,fakat dudakların dikilir sanki
Her kelime acıtacak,yada yanlış olacak diye susarsın
Hal bu ki konuşacak o kadar şey vardır ki
Adalet değildir susmak
Tamam kabulüm ben susarım ama sen konuş
Ben ellerini tutayım,
Sen parmaklarını parmaklarıma geçir
Bir nehir gibi aksın parmakların,
Beyaz parmakların,
Esmer parmaklarıma,
Temizlesin beni,
Çok kirliyim biliyorsun; evim barkım yok kapın da yaşıyorum
özel mesajda karıya kıza arsızca umarsızca deliler gibi yazan şebeklerin anlayamayacağıdır. her ne kadar şiir yazsalar da. unutmayın arsız her yerde ileri gider. tuğçe kazaz'ın çok iyi(!) bir müslüman olması gibi.
