evet. bir zamanlar ben de sevmiştim. hem de çok. çok sevmiştim ki, sevgiyi kelimelere dökebilmenin şerefine nail olabilmek için yazıyorum şu an.
sevgi iyi midir, aşk iyi midir bilinmez fakat, sevgi ve aşk...
anne karnında eroin'e maruz kalmak gibidir. annen seni korurken, büyürken ne demek olduğunu bilmeden içinde hissedersin fakat o ûlvi anne korunağından dışarı çıktığın anda her hücrende eksikliğini hissedersin.
kara sevda ile kanser'in hiç bir farkı yoktur, ikisinin de tek çaresi ölümdür, kanseri yenenler izini hep vücutlarında taşıdığı gibi, kara sevdayı yenebilen pek az kişi onun izini yüreklerinde taşır. kutsallık sevgidedir, kutsallık aşktadır. sevelim sevilelim demişti yunus emre, sevmek ki, bir dini ritüelden kadar fazla içini rahatlatır insanın, sevmek ayrıdır, sevmek özeldir.
her devrimci ki, devrimi candan ister. oysa sevmektir en büyük devrim.. aşktır içimizi titreten, yarenimin kokusundan başka dünya ile paylaştığımız herşeydedir ! tanrı sevgide gizlidir. o yaratıcı'yadır bir kısmının aşkı, bir kısmının ise insan suretinde yaratılan ölümsüz bir ruhadır duyduğu ve içinden bir türlü atamadığı sevgi. ama ruh, ölümsüzdür !
o yüzden.. varsın bedenlerimiz toprak olsun ! varsın girelim iki metrelik dar bir mezara, varsın vücutlarımız kavuşamasın.. ruhlarımız tek bir parça haline gelecektir elbet ! ve ben eski bir taş plak'tan sesleniyorum sana sevgilim.. !
