kesinlikle Hüseyin Nihal Atsız'ın "Geri Gelen Mektup" şiiridir.
"Gün Senden Işık Alsa Da Bir Renge Bürünse,
Ay Secde Edip Çehrene Yerlerde Sürünse,
Her Şey Kaybolup Siliniyorken Nazarında,
Yalnız O Yeşil Gözlerinin Nuru Görünse..."
ben seni uzun bir yolda yürürken görmedim ki hiç
yağmurlar altında gördüm, kadeh tutarken gördüm de
bir kıyıya bakarken, bakarkenki ağlayan yüzünle
ve yaraşırsa ancak monet'nin
kadınlarına yaraşan giysilerinle
gördüm de
ben seni uzun bir yolda yürürken görmedim ki hiç.
