insan zekasının en üst seviyesini şu örnekte görebiliriz. harika bir kalp, harika bir ruh. çok etkileyici, çok yaratıcı...
--spoiler--
çok değişkene sahip karmaşık bir denklem olabiliyor bu seçim bazen.
ben bu çiçek verme konusunda biraz kıt bir adamım. hem gösteriş yapmak için çiçek kopartmaya karşıyımdır hem de koparılmış çiçek 2 güne solacağı için bana "anı kurtarmak" için yapılan bir hereket olarak gelmesi sebebiyle tercih etmiyorum. karşında içinden hediye almak veya bir güzellik yapmak gelen bir insan varsa bence bu eylem biraz daha emeği ve üstüne düşünmeyi hak ediyordur.
"buraya neden yazıyorsun o zaman artist" diyen arkadaşlar için hayatım boyunca 2 kere bu çiçek verme olayına girdim ve benim yaptığım hataları yapmamanız için tecrübelerimi sizinle paylaşmak istedim.
ilk girişimim yoğun bir kavga ve bitmek bilmeyen bir ısrar neticesinde yapılmış bir eylemdi. o dönemki kız arkadaşımın çevresindeki kızlara, erkeklerin sürekli olarak demet demet çiçek alarak yaptıkları şov yüzünden bizimki kurulmuş tabi bana. ne öküzlüğümüz kaldı ne de sevgisizliğimiz.
"peki lan" dedim ben de, başladım planı kurmaya. birkaç gün sonra o uyurken sabah kalktım ve gidip 12 tane saksı aldım. kumlarını ve gübresini de ayarlayıp en sevdiği, en güzel kokan ve rengi en canlı 12 farklı çiçek tohumunu içlerine ekip getirdim eve. can suyunu vermesi için de tatlı bir kap aldım ve uyanmasını bekledim. uyanınca da "sana bir sürprizim var" dedim ve odaya getirdim. ilk tepki "hımm bunlar ne ?" oldu haliyle. anlatınca da "hımm ben ne yapacam ki bunları ?" dedi asık bir suratla. o anda aklımdan net bir şekilde "g.tüne sokarsın artık" geçti ama işte gençliğin getirdiği toylukla içimize attık. şimdi olsa yapıştırırdım hiç affetmem. yani ne bileyim bir anlık bir şey yerine onlara bakmasını, büyütmesini, içlerinden neler çıkacağını merak etmesini gibi bambaşka bir tepki bekliyor insan. tek bir demet çiçek alsam o anlık mutlu olacak belki, sonra onları sürahiye koyacak, 1 saat sonra önemini yitirecek, 2-3 gün sonra da çürümeye başlayıp, suyu da kirletip kokmaya başlayınca atacak. öyle yüzü asılınca hay yapacağım işe demiştim. sonra da zaten bakmadı çiçeklere. yarısı hiç çıkmadı yarısı da biraz baş verip kurudu gitti. en sonunda da "bu saksılar yer kaplıyor" dedi, onları da çöpe attı.
genelleme yapmak çok doğru mu bu konuda bilemiyorum lakin kadınlar genellikle çiçek yetiştirmek yerine böyle tek seferlik işleri daha çok tercih ediyorlar sanırım. gözlemlediğim kadarı ile bu böyle. o sebeple karşı tarafa bu tarz bir aksiyona girmeden önce ufaktan bir yoklamakta fayda var. ha bir öz eleştiri getirmek gerekirse benim de hatam var. o hata da kendi sevgi anlayışına, kafa yapısına göre hatunlar bulamamak oluyor. ben böyle işleri göze sokarak yapmayı sevmiyorum. ufak detaylardaki düşünce ve hareketler asıl sevginin göstergesidir bana göre. markete gittiğinde mesela onun sevdiği bir şeye denk gelince almak, kendi emeğinle bir şeyler yapıp hediye etmek ya da hediye alıyorsan da gerçekten seveceği bir şeyi bulabilmek mesela. bu kulağa çok kolay gibi görünse de o kişiyi ne kadar tanıdığınızın bir testidir aslında.
ha bir de ikinci girişimim var ki o daha efsanedir. gene başka bir dönemdeki sevgilim bir süredir evdeki sinek nüfusunun fazlalığından şikayet edip duruyordu. ben de gittim 2 tane eşek kadar şu sinek yiyen çiçekler var ya onlardan aldım. 2 koltuğumun altına aldım, gittim cafeye. gene aynı tepki "hımmm bunlar ne ki ?" anlattım ben de "bak bunlar evdeki sinekleri avlar. hem popülasyonu azaltır hem de bana göre sevimli canlılar. oturur izleriz biz de akşamları keyifli olur. uzun yıllar da yaşayabiliyorlar. su bile vermene gerek yok (ilkinden sulama olayına üşenmesi ve çiçekleri ödürmesi neticesinde oluşan doğal bir tepkiydi bu aslında)" gene aynı surat asıklığı "ben istemem bunları al sen götür evine. bakarsın istediğin kadar. çok çirkinmişlermiş ya". lan hay yapacağın işe dedim gene. götürdüm ben de eve gene koltuklarımın altında. ev arkadaşlarımın ilk tepkisi süperdi "oha bu o çiçeklerden mi lan ? sinek yakalayalım sinek hadi" demişlerdi. 1 seneye yakın baktık "cevahir" ve "makbule"ye.
başta dediğim gibi bu işin bir çok değişkeni var. o yüzden bir kadına verilebilecek en güzel çiçekten öte, verdiğiniz çiçeğin değerini anlayabilecek o güzel kadını bulmak hepsinden daha önemli.
--spoiler--
verilebilecek her hediye onun karakterine uygun olmama ihtimalinden dolayı tehlikelidir. yani beğenmeyebilir.
gül verin ona kaç asır geçmiş kaç tane sevgilinin arasını yapmış.. gül tecrübelidir, gül verin.
