çantalarıdır diye düşünürüm bazen. lan ben daha telefonuma sahip çıkamazken bunlar itinayla çanta taşırlar ve değiştirirler.
sonra kız arkadaşımı almaya giderim ama o gelemez. çünkü saçlarını yapmakla meşguldür. o an aklıma düşer kadınların görünüşlerine çok düşkün birer varlık oldukları.
annemi hatırlarım birden karşılıksız sevgisini, evladı için canını verebilmesini. bi çok kadının anne olabileceğini bilirim. sonra derim ki kendime ulan bi kadın için en değerli şey maneviyattır, sevgidir.
sıkılırım düşünmekten kafa dağıtmaya çıkarım dışarıya. arabamda gezerken bana laf atan kızları duyarım. onlar da birer kadındır. kadınların para için bu denli nasıl çirkinleşebildiklerini görürüm. kadınlar için en önemli şeyin para, hisse senedi ve erkeğinin toplumdaki statüsünün olduğunu zannederim.
kız arkadaşımın hazır olduğunu öğrenince alır yemeğe götürürüm. der ki bana "hayatım benim minnoşum kırıldı" ** öğrenirim ki püsküllü kalemiymiş minnoş en pembesinden ve inanırmısınız kırılmış. içimden geçiririm yine bu kadınlar neyin peşinde diye.
sonra kafamın içinde ak saçlı bir amca belirir. ve bana "bazı erkekler kadınları anlamaya çalışır, diğerleri kendilerini daha basit konulara adarlar." der. velhasıl ne menem bi şeydir bu kadınlar hafız. ben o dersi kaçırmışımda..
