kendi kendine vakit geçirmeyi yalnızlık sanmayacağı bir duygu ve davranış haliyle sergileyebilirse gayet de olabilecek durumdur. ama bu her zaman geçerli değil tabii. sürekli süre gelen yalnızlık bir vakit sonrası sıkar. fakat şu da var. yalnız olmayıp, daha sonra yalnızlığı seçenler, dikkat edin seçenler çok daha mutlu oluyor sanki. birinci öncül de söylediğim de bu kapıya çıkıyor sanki. ne diyelim hayırlısı.
paylaşılmayan mutluluk can sıkıcı bir mutluluktan başka bişey değildir. zihin bulandırır. günümüz modern insanı yalnızlığıyla mutlu olmaya en yakın tiptir. sürekli alışverişe yönlendirilme, güvenlik paranoyası, evleri süsleyen elektronik cihazlar gibi etkenler hızla bir yalnızlaşma ve yabancılaşma sürecidir. bunun sonucunda da insan kendi başına mutlu olmaya çalışır
benim bu. neden mutlu olmayayım ki. tek başıma eve çıkmak için evdekileri ikna edene kadar anam ağladı. kendin ne yapcaksın, canın sıkılır, patlarsın. yahu neden patlayayım? patlamadım da. her gün eve kız mı attım hayır. her gün evde parti mi verdim hayır. mutlu olmayı bildim sadece. hiç canım sıkılmaz diyenlerdenim evet. yapılacak çok şey var aslında yeter ki entry deki 5. kelimenin hakkını verin.
