kendisidir, sonrasında hep kaybeder ama ne kaybettiğinin farkında olmaz. sırf bu yüzden, sırf kaybettikleri ve kazandıklarının bilincinde olabilmek icin insan kendini kaybetmemeli.
bazen pena, bazen kalem, bazen selpak. bazen de bazen... insandan insana, insandan hayvana degisir. mesela benim için türkçe karakterler. onlar olmayinca kendimi bet hissediyorum. öyle ki; tüm kelimelerimi türkçe karakterlerle yazmaya çaba sarf ediyorum. unutmadan! insan, hayallerini kaybederse ciddi anlamda sona yaklasmis olur. kalemin var defterin yok, beynin var hayalin yok. böyle galiba. ha bir de insan iyilik duygusunu kaybetmemeli. bu hepsinden önemli 'bence'.
goethe bu konu hakkında şöyle der;
"parasını kaybeden adam bir şeyini kaybetmiştir,
namusunu kaybeden adam çok şeyini kaybetmiştir,
cesaretini kaybeden adam her şeyini kaybetmiştir."
Eğer cesur değilsen samimi olamazsın.
Eğer cesur değilsen sevemezsin.
Eğer cesur değilsen güvenemezsin.
Eğer cesur değilsen gerçeğin peşine düşemezsin.
O yüzden önce cesâret gelir.
Ve diğer her şey onu izler...
