Farkında olduğumuz zaman bizi duygusal olarak derinden etkileyen duygu. insan olarak birilerinin hayatına sürekli giriyor ve çıkıyoruz. Bizim hayatımıza da insanlar aynı şekilde dahil oluyorlar ve bir zaman geliyor ki bu dahil olmaları sonlanıyor ve çıkıyorlar. Ben hepimizin birilerinin hayatında bir misyonumuz olduğuna inananlardanım. Aynı şekilde bizim hayatımızda da misyonu olan insanlar var. Bunların bir kısmı yıldız kayması gibi. Görünüşte hoş ama etkisi çok sınırlı. Ama bir kısım insanlar da resmen meteor çarpması gibi. Çok derin izler bırakarak misyonlarını sonlandırıyorlar. Bu misyon nasıl sonlanıyor? Ölüm sebeplerden biri, ayrılık bir diğeri... Ama genelde, bir zaman için bize çok önemli ve vazgeçilmez gelen bu insanlar zaman içinde bu önemini yitirirler. Artık aynı gözle göremeyiz onları. Bu son derece doğal ve hepimizin başına defalarca gelen bir şey. Aklınıza birden gelen birini aslında uzun zamandır görmediğinizi, konuşmadığınızı, haber alamadığınızı fark ettiğiniz olmadı mı hiç? olmuştur... Birden onunla yaşadığınız en güzel anıları hatırlarsınız ki bu şekilde düşünmenize sebep olan kişiler hayatınıza bir şekilde anlam katmış kişilerdir zaten. Onun bir zamanlar sizi duygusal anlamda nasıl onardığını, sizi nasıl tedavi ettiğini, size nasıl da iyi geldiğini anımsarsınız. Şimdiki zaman, gerçeği, tüm şiddetiyle suratınıza çarpar. Artık onun olmayacağı, büyük ihtimalle bir daha onu göremeyecek olduğunuz gerçeği. Oysa ulaşılabilir durumda iken çok da umurunuzda değildi... Etkisini kaybettiği için çok da takmıyordunuz. Elinizin altındaydı nasıl olsa ve lütfedecek olursanız zaten tekrar görüşebilirdiniz. Ama birdenbire onunla iletişim kurmanın sadece sizin elinizde olmadığı gerçeğini de gördünüz işte. Oysa ne güzel olurdu değil mi yine sizin bildiğiniz bir yerde duruyor olması. Çocuksu bir bencillikle içiniz burkulur böyle anlarda. Arka planda tüm duygusal parçalar çalmaya başlar teker teker... Anılar paintball tabancasından kafanıza isabet eden mermiler gibidir. Bu durumda artık en akıllıca şey eğer yapabiliyorsanız gerçeği olduğu gibi kabul etmenizdir. Bunun zaten olması gereken bir şey olduğu gerçeği... Ayrılık da ölüm gibidir. Olması gereken oysa olur. Daha az acı çeker ve normal hayatınıza dönersiniz.
Ama bir de şu var ki... Uuuuuv çok kötü. Gidenin umurunuzda olduğu ama umurunuzda değilmiş gibi yaptığınız. Hatta bu sebeptendir ki belki de gitmesine, o misyonun bitmesine sebep olan sizsiniz. Bu acı karşısında yapacak bir şey pek yok. geçmiş olsun ve doya doya yaşayın. Elvis Presley'den "You were always all my mind" iyi gider bu durumda, tamamen dağılırsınız.
