sağlıklı ve kalıcı bir ilişki yaşanabilmesi için taraflar bağımlılık değil bağlılık yaşamalıdır. eğer taraflardan biri karşısındakini hayatının merkezine yerleştiriyorsa mutlaka ileride sorunlar çıkacaktır. en doğru olan iki insanın hayat yolculuğunda birbirine eşlik etmesidir.
hayat; bir varmış bir yokmuş arasında geçen zaman... varlık ya da yokluk her an... bu yüzden en önemli bölümü kim bilebilir ? ne zaman biter hayat ? garantisi var mıdır 5 dakika sonrası için nefes almanın ? kullanılan hep zaman. insan zamana karşı yarışan; ve bu zamanın değerlendirilmesiyle sonuçlanan hayat olayları içinde var... teslimiyetçi bir kişilik duruşudur hayatı birine endekslemek... "hayatının en önemli bölümünde olan kişi" bütün yükü omuzlara alan kişidir aslında. bir süre sonra da korkutur, istediğin zaman gidemeyecekmişsin hissi uyandırır. sağlıksız bir durumdur. hayattaki bütün güzellikler kaybolmaya başladığında, zevk alınan tüm güzellikler unutulmaya yüz tuttuğunda, "Hayatımız"; hayatımızın en önemli olan insanın yok olduğuna şahit olunduğunda; artık boğmaya başladığı hissedildiğinde; o hayatımızın en önemi bölümü olan insandan koptuğumuzda... hayat yeniden başlıyor ve bir daha asla böyle bir şeye girişmemek üzere dersimizi alıyoruz kimi zaman.
