bazen akşam yemeklerinde bir kişinin yerinin artık hep boş kalmasıdır. bazen anıların artık eskisi kadar taze olmamasıdır. bazen söylenen aptal bir kelimeye saatlerce gülüp, yine bir kelime için saatlerce ağladıklarının artık olmamasıdır. aslına bakarsan sözlük bir insanı uçuruma iten sebep hayatın ta kendisidir.
Kodlamanın orta yerinde, Class üstüne class, algoritma üstüne algoritma yazılmıştır ki; Elektrikler kesilir.
işte o an zaman durur. Zira o hararetli düşünce aktiviteleri esnasında Ctrl+S* tuş kombinasyonu ihmal edilmiştir, kişinin bir gözü artık toprağa bakıyordur ve insan o an kendine şunu sorar
şemsiye açılacak mı*
bunu oturumu kurtarma denemeleri gösterecektir ve başarısızlık kaçınılmazdır.
Bu gibi durumlar, böyle düşünmek için yeterlidir.
edit: Bu gibi durumlarda bir adet laptop "hayat kurtarır"*