insan duygusal olarak anlam yüklediği için bir şeyi hatırlar. Yani duygu yoksa hatırlamak da yok. Bu yüzden önce duygudan çıkmak gerekiyor. Sevmeyin demiyorum sevmeye devam edebilirsiniz ama nefret etmeyin esas konu bu.
Nefret ederseniz ömür boyu hapis hayatı çekersiniz. Nefret etmemek için de olayı kişisel almayı bırakın.
Basitleştirmişim gibi gelecek belki ama Bu aşk işi klasik koşullanma gibi, uyaran ortadan kalktıktan sonra tepki de zamanla elbette ortadan kalkacak.
Nefret etmeyi bırakmak lazım. Bir de intikam almayı tasarlamamak. Zamanla bir bakmışsınız ki herhangi bir duygunuz kalmamış. saatlerce gelecekte ne hale düşüneceğini düşünüp mutlu olmuşsunuz ama aradan zaman geçtikten sonra ne halde olduğunu bile merak etmeyecek duruma gelmişsiniz. Ve Tebrikler, işte tam olarak iyileşmişsiniz.
Edit: ayrıca “zaman her şeyi çözer, şu beklemek olmasa.”
Bir günde unutulmaz. Sevmişseniz üzüleceksiniz.
Geçirdiğiniz vakit, içtiğiniz kahve, oturduğunuz yol kenarı aklınıza gelecek.
Günlerce belki aylarca.
Bir gün sabah olacak ve ilk iş onu stalklamayı unutacaksınız. Daha geç daha aralıklarla aklınıza gelmeye başlayacak.
Tam o vakit salın gitsin. Dünyada ne acılar yaşanıyor amk malı, kendine gel deyip probis yerseniz; güvenip yarı yolda bırakılmalı başka acılara yelken açabilirsiniz.
Hafızanızı kaybetmediğiniz sürece bir insanı unutabilmeniz pek de mümkün değildir. Fakat zamanla o insana karşı hissettikleriniz,duyduğunuz özlem ve eğer onu hatırlamak sizi hüzünlendiriyor ise hissettiğiniz acı azalabilir. Zamanla sık sık aklınıza gelmedigini fark edersiniz. Bütün bunlar zamanla mümkün oluyor dediğim gibi .
