bu kadar uzun süredir yavaş yavaş tükettiğin ve yorduğun insanı; bittikten sonra kaybettiğini anlamaya çalışarak ne kadar anlayışsız olduğunu kanıtladığın andır.
yanılgı anıdır. yok böyle bir şey, nefes alıp verdikçe ümit vardır. ruhsal psikoz anlarıdır böyle anlar ve her insan hayatının belli bir döneminde bu hisleri yaşamış olabilir. böyle hissedilen anlar geçici anlardır, bu hislere kapılıp intihar girişiminde bulunup sonra pişman olan birçok insan hala aramızdayken maalesef bu şekilde psikoz sonucu amacına ulaşmış insanlar da vardır.
bu hislerin kabus gibi çöktüğü anlarda olanları fazla abartılı bir kişiselliştirmeyle düşünmek yerine hayat hakkında daha derin düşünerek hayatın anlamı hakkında güzel bir takım iklimlere yol alabilmek insan için şans olabilir.
siz götünüzü yırtsanız bak senin için yırtıyorum deseniz bile eğlencesine devam eden, sizi yok sayan insandır. aslında çoktan anlaşılmıştır o insanı kaybedildiği ama kişi kendin kandırmaka meşguldür o sıralar. o an ifadesi tescillenme anıdır.
o zamana gelinceye kadar ilişkinizin yıprandığını, yaralandığını, toparlanmak için zamana ihtiyacı olduğunu düşünerek kendinizi avutursunuz. fakat bu ilişkinin artık bittiğini, o insanı tamamen kaybettiğinizi anladığınız o anda bir inanamama hali ile birlikte bir rahatlık da gelir. bu da yeni bir başlangıç, önemli bir ders olacaktır.
tümden kaybetmek.. gözlerini kaybedersen, görmezsin; sözlerini kaybedersen, susarsın; ama tümden kaybedersen, bitersin...azar azar da değil hem de, birdenbire bitersin. toz olur dağılır etrafındaki herşey. kuş olur uçar söylenen sözler. sır olup gider tüm anılar. nefes alırsın ama ölüsündür. o an bir daha hiç o kadar acıtamaz, bir daha hiç gidemez o, bir daha hiç sevemezsin sen...
