o insanın nasıl hatırlanacağı ile de ilgilidir. belki de hatırladığınız ona ait son görüntü yüzü olmayacaktır. o hep sizin için yüzsüz bir hayal olarak kalacaktır.
onun için nasıl hatırlanmak istiyorsanız, öyle gidin.
o sonkezlik eğer ölümle sonlanıyorsa acıdır be. belki bilsen içindekileri dökerdin. belki onu mutlu edecek şeyleri dillendirirdin ama yürekten daha da inceden olurdu son sözleriniz. ama bilmeden her
zaman ki sıradanlıkla , öylesine konuşmuşsundur onunla. cümleler özentisiz , gülmeler sahta kalmışıtır yine. acıdır işte ölümden de acı belki de.
zamanı kontrol edemeyeceğinin farkına varmakla sonuçlanır genelde, keşke dersin ardından, keşke o ana geri dönebilsem ve içimdekileri söylesem, doya doya veda edebilsem... ve daha kötüsü de vardır bir insanı son kez gördüğünü sezmek işte o an napıcağını şaşırır ayrılmamak için çırpınırsın, elinden kayıp gittiğini seyrederken...
anlatılası olmayan yasanması gereken ama keske yasamasaydın denılen durumdur.sankı ıcıne dogmustur son kez el salladıgın bilirmiş gibi otobüsün içinde bekleyen ona bakarsın ve o bakısın son bakıs son gulus oldugunu bılmeden tamda aklına kazırsın.
en güzelidir. vedalaşırken canınız yanmaz. hep gülen haliyle hatırlarsınız. söylenmeyen şeyler kalmıştır belki ama sizin için değerliyse, o zaten biliyordur bunları.
