Calismakla olmuyor is sevmeyince sevmiyor insan.ama karsinda ki sana asiksa sen bunu goruyorsan ve bir sey de diyemiyorsan.gercek bir iskenceye hosgeldin.birini sevmeye calisma onu once sev sonra onu kaybetmemeye calis.
mümkün değildir, çaba bile göstermeyin, zordur hatta imkansızdır.
hele ki sevmediğin bi insanla ömür paylaşmak zulümdür, doğacak çocukların mutsuzluğunun günahını üstüne almaktır.
don't.
gereksiz bir çabadır. zorunluluğa bırakılacaksa sevgiden bahsetmemek lazım. ilk izlenimde içinizin ısınması sevmek için yeterlidir. ayrıca sevmeye çalışılmaz. ki zaten etrafta fazla sahte insan varken hiç olmaz.
sevmek anlıktır. ya seversin ya sevmezsin.
iyi taraflarını, ortak noktaları ve bunun gibi bir çok şeyi baz alır da, bunlar üzerinden pay biçerek ısrarla sevmeye çalışırsan yanılır ve üzülürsün. akabinde de üzersin.
birini sevmek anlıktır. %100 uyuşmaktır sevmek. hem karşılıklı olarak uymaktan gelen bir uyuşma söz konusudur, hem de bedensel ve ruhsal uyuşma, uyuşmak -yani kontrolü kaybetmek, yani tüm vücudun karıncalanması, yani ruhun karşı tarafa akma isteği-
işte bu uyuşma yoksa bedeninde ve ruhunda, istediğin her güzel özelliği göz önünde bulundur, yine de sevemezsin. olmayınca olmaz. çabalamaya gerek yoktur.
öyle çalışmakla sevilmez eğer bir insanı sevmeye çaılışıyorsanız kendinizi zorluyorsunuz demektir ve bu zorlamadan sevgi çıkmaz. ancak cart diye bir ses çıkar burdan.
eğer bahsedilen sevgi aşk ise eskiyi unutma çabasından ileri gelir. eğer bahsedilen sevgi her insana gösterilen cinstense buda o kişiden korkulduğundan çekinildiğinden ileri gelir. mahallenin en belalı kimsenin sevilcek yanlarını aramak gibi.
+seni sevmeye çalışıyorum nihat anlasana beni!
-yapma böyle. gelemem ben bu tip hadiselere.
+neden öyle diyosun ki neyimiz eksik?
-beni konuşturacaksın ama ha! eksiğimiz yok fazlamız var sebep de bu!
+beni mi beğenmiyosun anlamıyorum ki, sebep neymiş anlat da bileyim?
-sebep tam da sensin hüseyin anlasana. bi aynaya bak ya bıyıkların benimkinden gür.
+keserim?
-bak hala...
olağanüstü insancıl bir ruha sahip olmak ve de yanında çok zor gibi görünen bir çaba içinde olmayı gerektiren içsel bir yaklaşımdır. yaklaşımdır çünkü iyi niyet çabası içinde olmanın bir tezahürüdür.
