hiç umutsuz beklediğin zamanlarda her şeye kapılarını sonsuz edebi kapatmakla başlar. yavaş yavaş kapını tıklamaya başlar, misafirperverdir senin evin kapına geleni geri çevirmezsin 'buyur gel hoşgeldin' demekle başlar bazen de. sonrasında dolu dizgin geçen en mutlu dakiklarda kendini bulursun ve vakit gelmiştir gitmeleri lazımdır istemesende geldikleri gibi giderler.
sıcak bir hoş geldin sözünün karşılaması olan hoş bulduk kelimin arkasına sığdıramazsın güle güle kelimelerini. dudaklar da bir burukluk gözlerde usulca akan yaşa teslim eder kendini kapıların tekrardan kapanması.
ve bir insanı sevmekle başlar her şey sonrasın da bir insanın arkasından bakmakla biter her şey...
bir insanı ve devamındakileri ötekileride sevmekle başlar herşey, sadece bir insanı sevdiğinde o gittiğinden sevebildiklerin olmalıki, o insanın başlattıkları devam edebilsin
(bkz: alışkanlık)
bir fakirin elinden tutup yaşamına yardım etmekle,
bir sevgilinin dudaklarını öpmekle,
ve evet bir insanı sevmekle başlar her şey.
bu yüzden dünya'yı güzellik kurtarır.
bir insanı sevmekle başlar her şey. hayattan zevk almaya başlarsın. birine kendinden çok değer vermeyi istersin. yanındayken gözlerine bakmak yeterlidir senin için.
beraber vakit geçirmek istersin sebepsiz yere. o elinden tutmak, yanağına bir öpücük kondurmak... anlatılmaz.
bunları içine atsan da yine de güzeldir senin için 'eğer söylemeye fırsatın yoksa bunları sevdiğine'...
biri tarafından sevilmekle başlar bu yazmaya çalıştıklarım. o zaman hayatın kıymeti bir kez daha anlaşılacaktır senin açından...
bir insanı sevmekle başlar herşey. herşey derken kastedilen ilk önce acıdır belkide. acı çekmeden sevebilir misiniz bir kişiyi? hayatta en çok kırıldıklarımız en çok sevdiklerimiz, en çok önemsediklerimiz değil midir ki?
bir insanı sevmekle başlar herşey. herşey derken kastedilen yalnızlıktır belkide. sevdikçe yalnızlaşır, sevdikçe tek başına kalırız hayatta.
bir insanı sevmekle başlar herşey, önce annesini sever insan babasını kardeşlerini sonra arkadaşlarını ve aşık olur sonra. herşey bir insanı sevmekle başlamış olur ama sonuçta, sevmeyi öğrenmiş olur kalp bir defa.
önce tanımak ve anlamakla başlar, doğru olanın güzel olanın var olduğunu gördükçede sevgi hissetmeye başlarsın. devamında ya aşka dönüşür ya sevgi olarak devam eder, ya da biter... her ne başlayacaksa başlasın, sevgi olmadan başlamaz.
bir kişi eger bir kişiyi gerçekten seviyorsa, annesi babasıa eşide olabilir bu kişi, bütün yaratılanı seviyor demektir, bir katil, bir tecavüzcünün bir barbarın öldüremeyecegi, kötülük yapamayacagı kimse yoktur. bir sucsuzu öldürebiliyorsa annesini de öldürebilir, bu kesin bir gerçekliktir. bir insanı gerçekten allah için karşılıksız sevebiliyorsa bir insan, düşmanını bile öldüremez.
bir sait faik abasıyanık klasiğidir.türk hikayeciliğinin duayeni olup son eseri deniz baykal tarafından obamaya hediye edilerek washington kütüphanesinde yerini almıştır.
dünyayı güzellik kurtaracak ve bir insanı sevmekle başlayacak her şey...sözlerni hatırlatan sonra da bir insanı sevmekle onun dışındaki her şeyin bittiğini anımsatan başlık.oysa insanları sevmeli insan....
