zor zanaattır.
başıma fazla gelmedi ama gelenler var.*
***
karakteri uymayabilir, giyinişi, hareketleri...
ama insan aşık olurken bunları sorgulamaz.
sorgularsa aşık olamaz zaten. konu zaten sevmekti değil mi fuck.
yandı devreler!?!?!?
***
gözlerini sevmek, başkasına baktığını bile bile.
ellerini sevmek, başka tende avuçlandığını bile bile.
saçlarını sevmek, başkası için düzleştirilse bile.
şu kalp vücut bulsa da dillense; ne sen kalırsın ne başkası.
köpek olur kapımda yatarsın, başkaları da maması.
zordur...
gene de seversin ama artık mutlu olamayacağını bilirsin.
ilk başlarda "olduğu gibi sevmek" tir zaten seni cezbeden, ve eğer zaten böyle bir cezbe kapılmışsan...
ama rutine döndükten sonra sen o nu, o seni...
"biz" yapmaya çalışır.
o gün mutsuzluk start verir.
dört nala koşarsın, nefrete doğru...
en sevdiğini incitmenin yaşattığı hayal kırıklıkları kaplar hayatını...
zordur, gereksizdir...
ama o 3-5 an yok mu?
ömre bedeldir,
yine de yetmez, "ben" olabilmek, "aşk" tan bile büyüktür...
bence asıl aşktır olduğu gibi sevmek bir insanı. bence hepimiz olduğumuz gibi olalımki bizi seven gerçekten bizi sevsin başka birinin karakterini değil.
sırtda tuz çuvalı taşımak gibidir, başta kolay görünür ama zaman geçtikçe zorlaşır. yavaş yavaş ben duygusu harekete geçer, değiştirme isteği devreye girer ve sevgi biter.
nasıl oluyor bu iş anlamadım.
romantik yalan bunlar.
bir insanı olduğu gibi değil de kendinize olmazsa olmaz dedikleriniz o insanda bulunduğu ve geri kalan kötü özelliklerini örttüğü için seversiniz.
gelin polyannacılık oynamayalım.
hepimiz sevdiklerimizin inadından, sinirinden, tembelliğinden... ve buna benzer pek çok kötü özelliğinden zaman zaman şikayet ederiz. ama onların yeri dolmaz. çünkü annemiz, kardeşimiz, sevgilimizdir. bizi sevmesini seviyoruzdur. sevgilerinin sıcaklığı, insanlığı, moralimiz bozuk olduğundaki 'bir şey mi oldu' diyen o sestir bütün kötü özelliklerini örten bunlar bile bir şart değil midir? olduğu gibi kimsenin sevildiğini düşünmüyorum. 'hay ben senin şu inadına...' diyoruz da niye bırakımıyoruz çünkü olmazsa olmazlar o insanda. terazinin o kefesi ağır geldi. insanlar bencilce ve rasyonel hareket ederler. sonra da olduğu gibi sevmek diye romantik kılıflar uydururlar.
bir insanı olduğu gibi sevmek.. yok. insanoğlunun ruhuna aykırıdır.
çok sevdiğinde olur, gerçekten sevdiğinde aşık olduğunda. çünkü onu bilirsin ve benimsersin mesela platonik aşkının şeriatı desteklediğini öğrenirsin beynin donar ama seversin işte.
sevgi değil daha ziyade aşktır bu ve evet bildiniz geçicidir. ilk zamanlarınızda ne yapsa seversiniz, hoşunuza gider, ama sonraları daha önce sevdiğiniz ne varsa size batmaya başlar. o olduğu gibi sevdiğiniz insanı değiştirmeye çalışırsınız.
