bir insanı hayatından çıkarmak

hayatından çıkarırsın o kolay da aklından çıkarabilir misin hemen?

Sevdiğin değer verdiğin insanlar için sen aynı yerde değilsen yapmak zorunda olduğun eylem.

Ama daha değerliler için yer açmalısın kendine.
Bir çeşit detokstur.
Zamanla hem bu işte ustalaşır ve kırıp dökmeden yapmayı öğrenirsin
Hem sınırlarını anlarsın
Sonrası huzur
Kımse ruh hastası bir şımarık değilse öylesine yapmaz bunu.

Beni sevmiyor mu bana değer vermıyor mu beni aşağıya mı cekiyor yol ver
Hayat kısa .

kolay birşey değildir zaman gerektirir.

Ben asla küsen taraf olmam.

insanları hayatına dahil etmek kolay da, çıkartmak hep zormuş gibi gelir bana. Ama aslında değil. Büyüyoruz, değişiyoruz ,farkına varıyoruz artık kendini ait hissetmediğin, tek başına mücadele içinde kaldığın herhangi bi ilişki içinde durmamak gerekiyor. Bu önce içini zamanla seni kemirir durur, ne faydası var ki bana.

Emin ol ki o hayatından çıkardığın kişi seni senden epey önce silmiştir kendi yaşamından.

"Sevmeden sevilemez, vermeden alamazsın..." .

sana zarar veren birini hayatından çıkarmak, kendine yapacağın en büyük iyiliktir. 2 yıl önce bunu başarıp büyük bir yükten kurtulmuş biri olarak söylüyorum ki; hayatımızda kalması gereken insanlar, bize en az bizim onlara verdiğimiz değer kadar değer veren insanlardır.

çıkarmak kolay ama kendinin çıkıp gitmesi çok zordur.

Bir insanı hayatımdan asla tamamen çıkartamazdım eskiden . Hep bir yerde bir şekilde kalırdı bende , tamamlanmamış öyküsü. Geçen sene hayatımdan çıkardığım biricik arkadaşım , bana insanların aslında çokta seni takmadığını ve senin kadar üzülmediğini fark ettirdi . istese zaten hayatımda bir şekilde bulunmaya çalışırlardı değil mi ? Artık hayatımdan çıkarttığım insanlar için çokta üzülmeme kararı aldım . Hayat bu insanlara çok bağlanmamak gerekiyor . Yalnız yürümeyi bir şekilde öğrettiriyor. Neyse yine de teşekkür ederim .

Yeri ve zamanı geldiğinde, ruhunuza zarar verdiğinde, enerjinizi hunharca ve acımasızca emiklediğinde, hayatınızdan çıkmalıdır.

Bu ne acımasızlıktır, ne bencilliktir ne de vefasızlıktır.

Birbirimize iyi geldiğimiz sürece varoluruz.
Gerisi fasarya!

Sizi sıkıyor ve bunaltıyorsa yapanız gerekendir. insanın hayat kalitesini ve huzurunu arttıran eylemdir.

Söylemesi kolay ama uygulaması zordur. Onca emek veriyorsun, elinden gelen her şeyi yapıyorsun. Çabalıyorsun ama olmuyor işte. Bazı şeyler bi' türlü düzelmiyor. Sonunda mecburen o insanı hayatından çıkarmak zorunda kalıyorsun. Keşke sevdiğimiz insanları hayatımızdan çıkarmaya mecbur olmasak.

En güzelidir.

Kimseye ihtiyaç duymadan tek yaşamalı insan, çevrende ailenden birilerinin olması kafidir.

Hiç arkadaşım yok ve aşırı mutluyum. Beni üzecek kızdıracak kimse de yok çünkü.

Önceden hiç yapamazdım. Bu sene o kadar çok insan çıkardım ki hayatımdan. Sanırım büyüdükçe çizgilerim sınırlarım daha da belirginleşti.
Eskisi kadar fazlaca iyi niyet gösteremiyorum. Hata, suç ve kötülük arasındaki ayrımı görmeye başlamam da büyük bir etken. Hatalarını suça çeviren ve kötülük yapanı affedemiyorum.
25 sene boyunca herkesi affedip anlayış gösterip kendimi hunharca suçladım. Öyle ya, herkes iyi ben kötüydüm... Ama artık görüyorum kendimi; hayatımdan çıkardığım insanlardan farklı olarak ben hatalar yaptım ve özür diledim. Ne suç işledim ne de kimseye kötülük yaptım. Affetme kapasitemi kendime ve kendim gibi insanlar için kullanmaya başladığımdan beri bu tarz insanları hayatımdan çıkarıyorum.
Kim bilir yolda belki daha güzel niyetli ve hata yaptığında özür dilemesini bilen birileri çıkar karşıma diye düşünerek hayatımda alan açtım kendime ve güzel niyetli insanlara.
Belki azaldım ama bitmedim. Özüme döndüm. Mutlu değilim; kolay değil insanlardan vazgeçmek ama daha huzurluyum. Fazlası herşeyin zararlı, özellikle de insanın.

Marifetmiş gibi yazmayın da.

Ben bunu çok yaptım, etrafımda doğru düzgün insan kalmadı. insan bazen affedici olmalı. Bir kendine bakmalı, ben çok mu doğruyum diye.

Çok sık yapardım. Az az olsa bile, at gibi çıktığım yerlere it gibi geri döndüğümden çok emin olduğumdan beri, yapmamaya çalışıyorum. Çünkü benim uzun süre karizmatik görünemiyor olmakla ilgili bir rahatsızlığım var. Mesela yaaa ben seni çok havalı zannediyordum derler hep, hiç şaşmaz. Dışarıdan bakınca buz gibi bir şeyim. Aynı gün beni soğuk ve havalı zanneden insanlarla birbirimizi ezerek sarılıp sevgi gösterilerinde bulunur hale geliyoruz. Hayatım at gibi görünüp it gibi davranmakla geçiyor. Alınıp gücenmiyorum bu duruma. Olabiliyor.

Ben çok uç iki farklı davranışa sahip olduğum için dediğim gibi yapmıyorum artık böyle şeyler, terk etmeler, gulbenler ergenler. Eğer bu terk edişlerde kararlı olamayacaksanız, bencesi siz de yapmayın böyle şeyler.

Varlığı kazanç getirmeyen insanların yokluğu kaybettirmez.

Üzerine çizik atmaktır.
Yani hayatından S*tr etmektir.
Giden kişiye takılı kalmayın, aksi halde gelen kişiyle tanışamazsınız.
(bkz: Carl gustav jung)

o insana hakettiğini vermektir.

ben çıkaramadım, cesaret edemedim. o çıkardı. aslında biliyorum böylesi daha iyi. hatta onunla bir geleceğim olmasını da istemiyordum ama tutku gibi bişi bu. sonra zaten biri var dedi gitti. o cümleyi söyleyince içimde sadece düş kırıklıkları ve boşa harcanan zamana üzülme hisleri kaldı.

insanın burasına kadar getirmiştir.

Hayatınızda bir şeylerin değişmesi gerektiğinde ya o şehirden biri gidecektir ya da o şehre biri gelecektir.

Hayatınızda toksik etkiler yaratan ve sizi kendinize bağımlı hissettiren bir adamı hayatınızdan s'ktir ettiğinizde. Sizi başının üstünde tutan kıymet bilen doğru adama yer açmış olacaksınız.

Yapın bunu. Sebebi şu, kimse kendini bulunmaz hint kumaşı sanmasın. Ona o egoyu veren de biziz.

insan sağlığa zararlı olan sigarayı bile bırakınca bir yoksunluk çekiyor. Bu da bir çeşit bağımlılık. Giderse naparım diye korkma çıkar gitsin.

Sinirlenmem yeterlidir.

Eğer sizi yorup huzursuz etmeyi alışkanlık haline getirdiyse, size hiçbir şey katmıyorsa gereklidir.

En çok yaptığım şeylerden biridir. Beni mutsuz eden bir insanı neden hala hayatımda tutayım ki. En önemli şey benim sağlığım önce kendiniz arkadaşlar.

hakedene hakedeni vermektir.