Yahudilik dini der ki:
"sen en üstünsün, diğer insanlar senin kölen. Ayrıca, annesi yahudi olmayan, istese de yahudi olamaz."
sırf bu yüzden yine sevilmez. Çünkü din evrenseldir.
bir yahudi ile tanışmayanın asla anlayamacağı bir sebeb. en iyisi bakın en iyisi bile kurnaz, menfaatçinin önde gidenidir. menfaati için 1 saniye düşünmez satar açıkta bırakır karşısındakini.
not: işim gereği sürekli yahudilerle içli dışlıyım. biliyoruz da konuşuyoruz.
peşinhükümlülüktür. ayrıyetten bir insandan nefret etmeyi anladım da, bir milletin bütün insanlarından nefret etmek de nedir? böyle yüzeysellik mi olur. olmamalı.
Yahudi şeriatı oldukça sert ve ağır bir kurallar bütünüdür.
ve Yahudiler bu şeriat doğrultusunda kendilerini,
"seçilmiş, kutsanmış, tanrı tarafından kayrılıp üstünleştirilmiş ırk" olarak kabul ederler.
Bugünkü Yahudi devletinin kurulduğu dönemde ortadoğudaki dengelerin korunması adına kendilerine farklı kıtalarda pek çok yer gösterilmiştir ancak onlar "tanrı tarafından kendilerine vaadedildiğine" inandıkları Filistin bölgesinden vazgeçmeyerek dünya tarihinin en büyük gaspını gercekleştirmişlerdir ve devletlerini orada kurmuşlardır.
bir insandan sırf Türk diye, Kürt diye Ermeni diye nefret edilmez, sonuçta ırkı kişinin karakterini her zaman etkilemez.
Ancak burada nefret edilen unsur, "kendinden olmayana" bunca nefretle ve korku salarak yaklaşan musevi dini temsilcileridir.
Bir insan milletini seçemez ama dinini bir yerde seçebilir, değiştirebilir.
işte gönüllü olarak musevi şeriatını kabul etmek de, inanç içeriği açısından nefret sebebi olabilir böyle.
önyargılara kurban gitmektir. yahudiyse, kitabında "sen üstünsün" diyorsa, pesah'da hamursuz yiyorsa napalım? kişiye nefret duymaya sebep midir ki bunlar?
ayrıca müslüman olup bu nefreti duyanlar içinse "ayıp efendim " diyoruz. sonuçta hz.musa'yı da peygamber bilip saymamız gerek.
ha nedir dostluk kurmak istemezsin ama nefret apayrı.
