yumuşak bir sesle söyleniyorsa "seni kırmak istemiyorum ama..." şeklinde başlar.
bağırarak söyleniyorsa inattır, aşkından öldüğü için kalbi kırılan kimse misilleme yapmaya çalışıyordur.
"eeef, yeter be!" tavrıyla söyleniyorsa başından savmaya yöneliktir.
doğruyu söylüyorsan zordur, yalan söylüyorsan o kadar kolay ki. bak, "seni sevmiyorum!" ben de söyledim.
eğer en başından beri tek bir umut taneciği dahi vermemiş iseniz bile söylemesi zor olması gereken ve acıtması muhtemel cümledir. hele hele umudun en alasını verip canım ya ben aslında seni sevmiyorum diyen insan ya da diyebilen insan yani ne bileyim. aynısını en ağır şekilde yaşamasını diliyoruz.
kendisi anlasın diye sevmediğini hissettirmek için saçmalamaktansa adam gibi geçip karşısına söylemek insaniyet namına iyi olur. öteki türlüsü karşıdakini aşağılamaktır çünkü.
sık sık muhatap olmak durumunda kalınan, insanlara duyarsızca davranan, kendini bilmez, küstah bir insanın yüzüne karşı ayıplarını, yanlışlarını örnekler vererek saymak, bu hal ve hareketleri, tutumları nedeniyle onu sevmediğini yüksek sesle ilan edebilmek, böylece epeyce bir rahatlamak, belki biraz özeleştiri yapar, hiç olmazsa bir süreliğine de olsa benden uzak durur diye ummak.
eğer sizi seven biri gelip size açılmış ve siz olmayacağını , onu sevmediğinizi biliyorsanız. Hiç uzatmadan kırmadan açıkça söylemek karşı taraf biraz gururluysa çok işe yarayacaktır. kendinizi rahat hissedeceğinizden kuşkunuz olmasın.
sizi seven, çok seven birine söylediğinizi biliyorsanız, hiç söylememeniz gereken bir cümledir. boşuboşuna acıtmanın, can yakmanın anlamı yoktur. açık sözlü olmak her zaman doğruyu söylemek demek değildir.
