isteyip de yapamadığım şey. o kadar kansızım ki el ve ayaklarım her zaman buz gibi. kan vermeye gitsem önce bir yüzüme bakarlar, ardından bana kan verirler.
en asil duygulardandır. bir insanın sönen hayat ışığını görerek, kendi canınızdan bir parça verir ve onun hayata tutunabilmesi için dua edersiniz. eğer kanınız onu kurtarabilirse o an yaşadığınız mutluluğun tarifi zordur.
kan vermenin her türlüsü asil ve üstün bir davranıştır. ancak tanımadığınız bir kişiye verebiliyorsanız, işte o sözün bittiği ve saf iyiliğin konuştuğu noktadır...
Bunun bir de askeri hastanede bir insana kan vermek örneği vardır. (19 Ekim 2011 pkk çukurca saldırısı) sırasında şırnak 23. tümen ktm'sinde bulunan biri olarak oradaki 700 askerin nasıl da duygulandığını, insanın içinde yaşadığı o fırtınayı anlatmak için kelimeler yetmez.
