Eğer bahsedilen kitaplar kurgu kitaplar ise, bunun cevabı, "bir insan neden müzik dinler veya bir manzaraya bakmaktan hoşlanır?" sorusunun cevabıyla aynıdır.
önce hayal kurarsın, sonra o hayallere ulaşacak bilgiye sahip olmadığını anlarsın.
sonra kitapçıya gidersin "tanrım doğru kitabı almalıyım" dersin, şöyle bir bakarsın, çeker bir tane alırsın, zevkle okursun.
sonra hayallerin yeniden şekillendiğini farkedersin. bir tane daha okursun. hayallerle gerçeğin arasında mekik dokumaya başlarsın, mantığın gelişir. sonunda anlarsın ki; hayat basittir. tek bildiğin hiçbir şey bilmediğindir.
geriye okuyacağın tek bir şey kalır.
ya onu okursun;
ya da alkolik olursun. benim gibi.
kitap denen şeyin insana kazandırdıkları nedir? hedefi olan insanı hedefine ulaştırır mı? hedefi olmayan insanlar kitap okumalı mı? sanki biraz vakit kaybı gibi geliyor. merak etmediğiniz soruların cevaplarıyla kafanızı doldurmuş oluyorsunuz bir bakıma. eski doğallığınızdan ve sadeliğinizden eser kalmıyor. kolayca çözüm üretemiyorsunuz ve kitaplardan öğrendiğiniz kalıpların da bir bakıma içine sıkışmış oluyorsunuz. ben kitap okumayan bir insan değilim. ancak doğurduğu sonuç budur. ve ben bu durumdan rahatsızım.
