Bi eşya pembeyse "bak ben bu pembe demiştim işte bak gördün mü" diyenden bile uzak duracaksın.
Bunların en tehlikelileri de "ben hep iyiliğimden kaybettim, hep kazık yedim" tarzıdır. Gerçekten öyleyse bile bi insan bunu kendine bile söyleyemez. Bırak sana başkaları söylesin. Onlsr söylediğinde bile "estağfrullah sağol" de.
Bunlardan uzak durulmalıdır. Hayattaki tek doğru genelleme belki budur.
Bir insanın kendini övmesi gereksizdir. Eğer övünmesi gereken bir yönü varsa zaten bu etrafınca görülür ve bu yanı takdir edilir. Kendini durmadan öven insanların övündükleri konuda eksiklik çektiklerini ve kendini kanıtlama çabasına girdiklerini düşünürüm.
ilk zamanlar ''insanlar beni dinlesin isterlerse internetten beleş download yapsın ama yeter ki dinlesin'' derken, şimdi '' paran yetmiyorsa dinleme beni, ben senin için lüksüm'' diyen dinleyenlere de haram eden adama dönüştü.
kendi kendini bu kadar çok öven 2.kişi de karısı olabilir ancak. 3. de erol büyükburç veya yılmaz morgül daha da aklıma gelmiyor ego konusunda bu iki isimle yarışabilecek adam. gerçekten de belli bir kapasiteyi aşamamış insanlardır genelde kendini çok övenler. çevremde de böyledir çünkü kendini ne kadar beğenirsen, översen o kadar yerinde sayarsın. insan kendinde yanlışlar,eksikler bulabilmeli bulamıyorsa gelişemez, daha iyi olamaz.
arkadaş olunacak bir durumu yoktur. bencilliğin ve egonun sınırına ulaşmış bu yüzden de arkadaş edinememiş sokakta, ayağında pembe terlik üstünde sarı tişörtle gezecek bir insandır. eğer arkadaşı varsa bile bu kişi ya şansızdır ya da acıma duygusu çok kuvvetli biridir. hep kendini öven ben güzelim, yakışıklıyım diyen arkadaş, kendini yine överek onlar beni çekemiyorlar şeklinde bir cazibeyle yalnız başlarına lavabo aynalarında kendini çekip rezil edecek varlıktır.
kesinlikle doğru bir tespittir. kendini her fırsatta övmekten başka bir muhabbeti yoktur bu insanların, onlarla bir şey konuşmak zordur genelde dinlersiniz. ayrıca övgülerinin yüzde onunu bile bünyelerinde barındırmazlar.
Ayarlariyla oynanmasindan hoslanmayan insanlar icin dogru bir onerme.
Genelde disaridan kendini begenmis gibi dursalar da bir zaman sonra derinlerinde yatan asagilik komplekslerinin kekremsi tadini alirsiniz. iste bu noktadan itibaren onlara gicik olmakla acimak arasinda gidip gelirsiniz.
bir de farklı bir versiyonu vardır bunun. mesela eleman kendisini değilde sürekli başka birini ya da bir şeyi övüp duruyorsa, adamı hayattan soğutur ve o övülen de itici gelmeye başlar nedense.
çok yerinde bir tespit. kendini iyi görmek ayrıdır ben iyiyim diye ortalarda dolanıp bazılarını buna inandırmaya çalışmak apayrıdır. kendinizi övmeyin kardeşim, hiçbir amaç içermeyen, hiçbir değeri olmayan, insanların sizden daha da çok uzaklaşmasını sağlayan bir davranıştır bu. sana ne diyebilirsiniz evet bence de bana ne. ne haliniz varsa görün...
