bir süre sonra mutlaka hissedilen duygudur. nedeni anlaşılmaz. belki de yoktur. sadece bir zamanlar bir şekilde yardımın olmuştur. onun da vadesi dolmuştur.
o insana değer vermeyerek aşılabilecek durumdur. eğer kişinin kendi gözünde ufacık da olsa bir değeri varsa bir başka insana verebileceği en büyük ceza da "onsuz bırakmak" olabilir.
Umudun varsa bu konuda umurda olmak icin kendini zorlamis ve sonunda bunu anlayip kabul ettiysen uzulebilirsin bir de olumlu tarafi var tabi kendi icinde daha ozgursun kendini begendirmeye dikkate deger gostermeye ugrasmayacagindan biraz dusununce keyifli olabilecek eylemdir.
Umudun varsa bu konuda umurda olmak icin kendini zorlamis ve sonunda bunu anlayip kabul ettiysen uzulebilirsin bir de olumlu tarafi var tabi kendi icinde daha ozgursun kendini begendirmeye dikkate deger gostermeye ugrasmayacagindan biraz dusununce keyifli olabilecek eylemdir.
zor değildir. zor olan birinin seni önemsediğini anlamaktır ee önemsemiyorsa da seni üzülünecek bir şey yok yani boşu boşuna tribe girmeyin amk size yazık.
Eğer bunu anlamadan önce çok fazla değer vermis ve onu önemsemişseniz anladığınızda çok üzülürsünüz.. Emeğimin, verdiğim degerin karsılıgı bu olmamalıydı diye. Üzülmekte cok haklıyızdır belki ama olaya bir de şu açıdan bakmak vardır ki çoğu kimse duygularına kapılıp bu açıyı atlar. Siz belki de cok deger verdiniz ilişkinize ya da arkadaşlıgınıza ama bu o değere layık değilse inanın yaptıklarınızı göremez.. Hem aynı karşılıgı ondan beklemek çıkar ilişkisine dönüstürmez mi yaşadiklarımızı? Karşılık beklemeden yaptıklarımız değerli kılar ilişkilerimizi. O yüzden varsın değer vermesin, varsın önemsemesin. Biz elimizden geleni yaptıysak kimin daha cok önem verdiğinin bir anlamının olmadığını ve bu yüzden üzülmenin yersiz oldugunu düşüyorum..
