annenin vefat etmesidir. bir kaç gün evvel dedemi kaybettim için acıdı yandı kavruldu. babam henüz sağ ancak uzun yıllar önce vefat etmese bile kendisini kaybettim alıştım yokluğuna bir şekilde tabi vadesi dolunca ne hissederim bilemiyorum ancak alışırım gibi geliyor. çok sevdiğim arkadaşlarımı kaybettim peşi sıra bir tanesi gene çok kısa bir süre önce oldu içimde hala yanıyor acısı ancak alışıyorsun.
tüm bu kayıplara alıştım ancak annemin vefatının düşüncesine bile alışamadım bu yaşıma geldiğim halde. sanırım yaşadığım ve yaşayacağım en büyük 2 acıdan birisi bu olacak düşüncesi bile böylesine yiyip bitirdiğine göre..
hayatta en değer verdiği kişiyle arasına bir şey girmesi, kaburga kırılması, kan kusması (gerçek anlamda) şimdilik aklıma gelen bunlar. anne baba kaybı... pek sayılmaz. tabi sonuçta burada kaç kişi sosyopat (doğru kelime buydu sanırım) biriyle büyümek zorunda kaldı ki. iyi günler.
