Özgüven ve öz saygıdır. Bunlara sahip olmayanlar basit, bayağı, çekingen ve sorumluluktan uzak yaşamlarına zevkle devam ederler.
Evinden çıkmayan, insanlarla tanışmaya veya konuşmaya çekinen hatta garsona sipariş veremeyecek kadar özgüvensiz insanlar tanıdım. Kendini eleştiremeyen, kusurlarını düzeltmek için çabalamayan, sürekli başkasına imrenen, imkanların sürekli ayağına gelmesini bekleyen, değişimi kabul edip dönüşmeyen, bilgisizliklerine üzülüp 2 kitap okumaktan aciz, kendini sevmek için çabalamayan insan özgüven ve öz saygısından daha değerli neyini kaybedebilir?
ilk olarak 'güven'
bir insana karşı güveninizi kaybettiğinizde asla eskisi gibi hissedemiyorsunuz çünkü.
ve yine aynı şekilde, bir insan size karşı güvenini yitirdiyse asla eskisi gibi hissedemez.
ve yine bir insan kendine olan güvenini, inancını yitirmişse olumsuz ruh haline bürünmesi kaçınılmazdır.
ikinci olarak da 'umut'
hedeflediğimiz şeyleri başarma konusunda bile en birincil şey değil midir zaten umut? umutlarımızın peşinden gidiyoruz hayatımız boyunca, evet.
