Kodlamanın orta yerinde, Class üstüne class, algoritma üstüne algoritma yazılmıştır ki; Elektrikler kesilir.
işte o an zaman durur. Zira o hararetli düşünce aktiviteleri esnasında Ctrl+S* tuş kombinasyonu ihmal edilmiştir, kişinin bir gözü artık toprağa bakıyordur ve insan o an kendine şunu sorar
şemsiye açılacak mı*
bunu oturumu kurtarma denemeleri gösterecektir ve başarısızlık kaçınılmazdır.
Bu gibi durumlar, böyle düşünmek için yeterlidir.
edit: Bu gibi durumlarda bir adet laptop "hayat kurtarır"*
+çok istenilen bir arabaya sahip olamamak.
+maddi imkansızlıklar.
+çok çalışılan bir sınavda hocanın tek soru sorması ve sorunun başında yapılan ufak işlem hatasından ötürü bütün sorunun piç olması.
+hiç ama hiç bir şeyin düzgün gitmemesi.
buna en iyi cevap sanıyorum nilgün marmaradan gelecektir.
"çocukluğun kendini saf bir biçimde akışa bırakması ne güzeldi. yiten bu işte!"
"ölüm,yaşayabilmek için sonsuzca kaçındığımız ama sözcükleri yaşatabilmek için kucak açtığımız..."
"hayatın neresinden dönülse kardır!"
-kuğuların ölüm öncesi ezgileri şiirlerim,
yalpalayan hayatımın kara çarşaflı
bekçi gizleri.
ne zamandır ertelediğim her acı,
çıt çıkarıyor artık, başlıyor yeni bir ezgi,
-bu şiir -
sendelerken yaşamım ve bilinmez yönlerim,
dost kalmak zorunda bana ve
sizlere!
çünkü saldırgan olandan kopmuştur o,
uykusunu bölen derin arzudan.
büyüsünü bir içtenlikten alırsa
kendi saf şiddetini yaşar artık,
-bu şiir -
kuramadığım güzelliklerin sessiz görünümü,
ulaşılamayanın boyun eğen yansısı,
sevda ile seslenir sizlere!-
bazen akşam yemeklerinde bir kişinin yerinin artık hep boş kalmasıdır. bazen anıların artık eskisi kadar taze olmamasıdır. bazen söylenen aptal bir kelimeye saatlerce gülüp, yine bir kelime için saatlerce ağladıklarının artık olmamasıdır. aslına bakarsan sözlük bir insanı uçuruma iten sebep hayatın ta kendisidir.
