Bir söz duymuştum ne kadar seversen o raddede nefret edersin diye zaten gitmek gelmenin türevidir. Her şey zıttıyla kaim her şeye iki yüzlü denebilir mi öyleyse?
birbirinden ayrı iki duygunun bir araya gelmesinden oluşan, kırma köpek cinsi gibi oluşmuş bir duygu. özetle; yaşanmışlıkların neden olduğu durum yoksa durduk yere kimse sevdiğinden nefret etmez.
götünün üstüne otururke yüzüstü kapaklanmani saglamissa, acilarinda seni yalniz biraktiysa, isin özü boku bokuna senden ayrildiysa, onu andikca sevmek yerine nefret etmeye basladigin durumdur, ama sevmektende vazgecemezsin. Oyle iste.
böyle acayip müthiş bi insandır, her giriştiği işte başarılıdır, arkadaş ilişkileri çok iyidir, sosyaldir, kendini geliştirme öncelikli hedefidir, mütevazidir. hal böyle olunca o insanı sevmeden yapamazsınız. ama sizden iyi olduğu için aynı zamanda nefret edersiniz*.
evet olur bu bazen. bi kızı çok seversin, seversin, ama çok seversin. ama bunu açıklayamazsın. sonra birgün o çok sevdiğin kızı bir başkasıyla görürsün, ona karşı çok büyük bir nefret oluşur içinde. halbuki o kızın hiçbir suçu yoktur. nefretin gittikçe büyür fakat bir taraftanda okadar çok seviyorsundurki onu 1 saniye bile görmek için herşeyi verirsin.işte böyle bir durumdur bu. ahh ulan ah.
