kim bi ilişkiye başlarken sonunun ne olacağını düşür ki insan kaç ayrılık yaşarsa yaşasın başladığı ilişki hakkında evet işte bu bu gerçekten doğru olan diye düşünmez mi ister istemez. karşında ki olgun ciddi ve böyle şeylere değer veren bi insansa her türlü yakar canını ayrılık ama ciddiye almayan zaten senide hiç sevmemiş olan biriyse kasma bitti de kurtul ama bi ilişki bu kadar basit olmamılıdır. insan doğru kişiyi bulunca gelip geçiçi aşk oyunlarının ne kadar saçma ve utanç kaynagı oldugunu anlıyor.
mutlak surette acı çekilecektir, çekilsin ki uzun zaman sonra akla düşmesin, çok sevdim ama olmadı kısmet değilmiş denilebilsin. aşk da ayrılık acısıda yaşansın ki hayatta olduğunu hissedebilsin.
Bir sıkıntı olduğunu hissettirmek ve bu konuyu konuşmaya onun gelmesini beklemektir. Yani artık olmadığını anladığımız anda onun bizden ayrılmasını sağlamaya çalışmak. Diğer türlü terk edilmişlik psikolojisine giren karşı taraf için acı dolu bir süreç başlıyor.
bak bu da kurtarma fantazisini bir benzeri olan acısız ölüm fantazisidir. ölümün acısı olmamasını beklemek saçmalık olur. ama herkes aynı tepkiyi göstermez.
ha bu arada bir ilişkiyi en acısız bitirmeyi düşüneceğine nasıl düzelteceğini düşünsen asıl karşındakini düşünüyor olurdum. kodumun düşünceli görünümlü bencili.
çekeceğiniz acı ne kadar sevip bağlandığınızla alakalıdır o yüzden böyle bir yöntem yoktur. acı çekmeyecem ben diyosanız bağlanmıycaksınız az seviceksiniz.
