2 yıla yakın süredir birliktesinizdir, hiçkimseye vermediğiniz kadar emek vermişsinizdir ama olmuyodur en ufak kavgada ayrılık lafları ediliyor kapılar çekilip ortam terk ediliyordur. Fakat siz o küçük gidişlerin her zaman dönüşü olacağını biliyorsunuzdur ta ki o gün gelene kadar, canınıza tak edene kadar.. Sürekli çekip giden bir adamın gelecekte eşiniz olmasını düşleyemediğiniz, onun peşinden koşmaktan sıkıldığınız, aşkın size mutluluktan çok acı verdiği işte o an hiçbir şey kalmaz aklınızda, yapamam ayrılamam demek gider artık. Unutmak zor olacaktır belki, hatta bilirsiniz o kadar sevemeyeceksiniz bir daha ama işte o son noktayı koyan sözcükleri söylersiniz ve kapı son kez kapanır.
gerçekten bittiği an filan hepsi boştur. bir insan kafanızda küçücükte olsa soru işareti yaratıyorsa, arada da olsa kendi menfaatini sizden önde tutuyorsa o insanla devam etmek gereksizdir. unutmayın sorunlar uzaktan ufakmış gibi görünür yaklaştıkça büyür ve yakınlaştıkça da kurtulmak o kadar zorlaşır.
taraflardan birinin diğerine hiç haketmediği şeyleri söylemesi/yapması. açıklıktan,şeffaflıktan,hissettiği gibi yaşamaktan dem vururken,içten pazarlıklı davranıp mevzubahis ilişkiyi kendi iç hesaplaşmalarına kurban verip harcaması.
susmaya başladığın andır.
konuşmak için içinde deryalar birikiyordur ama telefonda e anlatsana, dedikçe karşı taraf ne anlatiyim demeye başlarsın. anlatmak istemezsin.
