arada kalmış müslümanların vecibelere yaklaşımıdır.. bunun için en iyi örneğin kendimin olduğunu düşünüyorum. dinde zorlama yok lafını kendimize göre gevşetip giyince din inanç silsilesinde hobiye dönüşüyor. mesala cuma namazlarına arada sırada giden, günlük namazını hayatının hiçbir günü 5 vakit kılmayan, orucu o gün canı isterse tutan, sadaka vermekten çekinen, arada sırada içki içen, fakat içkiyi perşembe akşamları içmekten kaçınan, gusül abdesti bozulmadıkça abdest alma gereği duymayan insanların din konusunda düştüğü yanılgıdır. evet beyler haklısınız dinde zorlama yok ama bu dini seçme konusunda bir hak. eğer müslümanım diyorsak gücümüzden geldiğince tüm vecibelerimizi yerine getirmeliyiz. bunu yapamıyorsak da müslümanlık kavramının içini boşaltıp hobi olarak onu yapmamalı yaşamamalıyız.
-nerden geliyosun?
-bizim çocuğu bi vaftiz ettirelim dedik.
-hristiyan mı oldun sen.
-yok be hobi. gecen de hacca gittim. macera yaşamak istersen git. ortam yaparsın.
-neyse ben seni tutmayayım.
-yüce isa kutsasın seni bebeğim.
