en geneli ölümle bittiği andır. her hikayenin bitişi, başka bir hikayenin başlangıcıdır. aslında bu da ölümle irintili diyebiliriz. islam inancının en büyük inançlarından biri olan ahiret hayatı gibi. hayat akışına geri dönersek, bir hikayeyi bitmemesi üzerine zorlamak sizi yıpratır. çünkü bir gün her şey bitecek veya bitecek ve yerine başka bir şeyler başlayacak. bu dünyada bitmeyen bir şey olsaydı, duygularımızın yoğunluğunun bu denli değişebildiğini bile bırak, hep var olmanın bir amacı olmayacağından, hayat hiç olmazdı zaten.
bir hikayeyi ancak ve ancak ölüm bitirebilir. peki ne mi olur o zaman artık yaşancak hiçbir şey kalmaz. içinizde çok büyük bir acı, gözlerinizde hergün akan gözyaşları olur. aldığınız nefesi hissetmezsiniz artık. çünkü bitmiştir sonuna gelinmiştir. hikayenin başkahramanı ölmüştür ve sizin de bu hikayede bir yeriniz kalmamıştır, hikayeyi nasıl devam ettireceğinizi bilemezsiniz artık. nerden başlayacağınızı nasıl başlayacağınızı bilemezsiniz ve o bilinmezlik içinde siz de kaybolur gidersiniz. böylece sona erer tüm hikayeler.
