merkez bankası'nın büyük şubesinin önündeki kaldırımda gördüm o'nu. beş yıl önce. on yedi yaşımda. her şeyin karşısında olduğum o günlerde. bacaklarının dizlerinden aşağısı yoktu. önüne açmış olduğu mendile atılan üç-beş bozukluğa bakmıyordu dahi. gözlerdeydi gözleri. göz seviyesinden geçen çocuklara gülücük göndermekti en büyük keyfi.karşı kaldırımdaki telefon kulübesine sırtımı yaslayıp bir sigara yaktım. ve izledim. ne kadar değişken ve akışkan olabileceğini düşündüm zamanın.
hiçbir zaman para vermedim kendisine. üç-beş sohbet etmişliğimiz oldu. ben sarhoş dönerken yaşlı annemin yanına, sürünürken görmüştüm kendisini yollarda. kornalara aldırmadan, farlara aldırmadan sürünürken görmüştüm kendisini bir kaç kez. intihar etmenin tek meşru yolunun yaşam olduğunu bilmekti, belki de tek suçu.
bildiği için yaşıyordu.
bir keresinde tam ezilecekken büyük bir kamyonun altında, koltuk altlarından tutup kenara çektim. göz göze geldik. en yakın çay ocağına gidip iki çay içtik. benim ki iki şekerliydi. o'nun ki tek.
ilk ve tek sorumu sordum bir saatlik sohbetimizinm sonunda, ana caddede ayrılırken:
o günden sonra bıraktım ciltlerce kitap okumayı. her gün karşı kaldırıma geçip okumaya çalıştım hayatını. ve, o geceden sonra kitabım değişti. kitaplarım...
Hızlı yaşadık biz hayatı. Sulardan atlayıp köprülerden geçtik. Şarkı isimlerini isim olarak seçmek istedik. Vazgeçtik. Kitaplar okuduk yıllarca. Hepsinin sonu aynı olduğunda kendimiz yazdık hikayemizi. Hayaller kurduk. Bir hikayeyle bizde salya sümük ağladık. Hiçbirisini inandırıcı gelmedi bize. Ne zaman ki hayatın içine girdik. "Hepsi gerçek" dedik.
"Yazılan kitaplar, çalınan şarkılar, çekilen filmler. Hepsi gerçek." Yalanı aradık bu kez. "Yalan ne?" diye sorduk körpe beyinlerimizi yorarken. Fazla zorlanmadık yalanı bulmakta. Gözlerimizi açmamız yetti. Embriyo olarak kalmak için neler verebileceğimizi düşündük. "Neler verebilirim?" sorusunun cevabı kısa oldu:
"Her şey!"
Her şeyin ne olduğu merak ettiğimizde yalan çıktı önümüze. işte o zaman oturup bekledik. Birbirimize bildiğimiz her şeyi anlatmaya başladık. Her şeyi. Yani yalanı. Bir dünya kurduk kendimizce. Aslında o dünya hep vardı. Biz tekrar keşfettik. Atlantis'ten daha değerliydi. O dünyayı bulduğumuz gün biz yok olduk. Kayıbız şu an. Aranıyoruz!...
+bir kitap okudum, hayatım değişti.
-aa öyle mi hangi kitap?
+bir hayat okudum, kitabım değişti.
-aa hiç duymadım o kitabı, nasıl bir şey?
+bir okudum değişti hayatım, kitabım.
-sen ciddi misinn ?
+hayatım, bir okudum değişti kitap!
-nası değişti ya kitap okurken??
+ne biliim ya döndürüp döndürüp duruyorum cümleyi, bir okudum hayat kitabım değişti, sonracığımaa...
-tamam tamam yeter, kes!
muhtemelen ismet özel e yakışacak bir cümledir, hayatının genç yıllarını markizm ile harcayan bu kıymetli yaşayan en büyük şairimiz, hayatın içinde gerçekleri okuyarak bulduıgu islam ile şereflenmesinin tarifi olabilecek cümledir.
das kapital ile kirlenmiş bir hayat ın kur an ile şeref buldugu ve inş öylede tamamlanmasını diledigimiz, ömrününuzun ve aynen bugün gibi bereketli olmasını diledigimiz ismet özel ide anmış oldum burda.
