istiyorum birşeyler, çok şeyler istiyorum olmuyor. beynim sürekli aynı şeyleri düşünüyor, istediğim olmuyor. bir hayat istiyorum hayallerim gibi. bir hayat istiyorum düşündüklerim gibi. saçmalıkların olmadığı, iyi işlerin olduğu, gereksiz şeylerin sevilmediği, hakikatlerin bilindiği, iyi olarak bilinen insanlarının sahteliklerinin görüldüğü bir hayat. gazeteye baktığımda içimde bıkkınlık, mutsuzluk değil umut görebildiğim bir hayat istiyorum. huzur istiyorum bir tek kendime değil karşımdakine, sevdiğim sevmediğim insana, dünyaya bir huzur istiyorum. kargaşalarla boğuşmak yerine açıklayabildiğim şeyleri öğrenmek istiyorum. herkesin kendi gibi olmasını, sahte olan herşeye inanılmamasını, son olarak akıl istiyorum. zeki değil sadece akıllı insanlar göreyim yeter bana ve topluma.
Karşı olduğum şeyleri savunamayacak kadar güçsüz ve yitik hissediyorum kendimi.
Ne bir mücadeleye gücüm kaldı benim, Ne de bir söz söylemeye
Sıkıldım hakikaten çok sıkıldım, bu düzenden bu sistemden
Daha nereye kadar... nereye kadar yaşacağız böyle bilmiyorum.
Belki de biliyorum. Biliyorum ama susuyorum.
Çünkü çok korkuyorum, böyle sürüp gitmesinden deli gibi korkuyorum.
Düşünmek istemiyorum, herşeyin birgün düzeleceğini ümit ederek, belki de en büyük yalanı ben söylüyorum.
Halbuki yalanla kendimi kandırmak değil asıl sebebim
Bünyemde beynimde küçük bir mücadele daha aramak
Küçücük bir güc, bir arzu daha...
Her ne kadar da o gücü kendimde bir türlü bulamasam bile.
Gitgide ümidim azalıyor hayattan
Bunları kendimden duymaktan hiç hoşlanmasam bile, duymak zorunda kalıyorum.
Engelleyemediğim; nedeni bilinmez tuhaf bir duygu bir düşünce beni bu hale getiriyor.
Saçmalıklar, göz göre göre atılan yalanlar ve bunlara inananlar sinsice yapılan planlar aptallıklar...
Bunları gözümün önüne getirmekten, düşünmekten, kendimi alıkoyamıyorum
Hayat öyle bir tuzak ki, öyle bir oyun ki;
içinde rezillikler tuzaklar hileler aldatmacalar olan bir tuzak hem de.
Ama kaç senedir bunu biz çözemiyoruz.
Saygısızca beraber yaşayıp gidiyoruz. Yalanlarla yaşıyoruz, sahteliklerle yaşıyoruz, kıymet bilmeden yaşıyoruz.
Daha nereye kadar?
Bu sistem bu düzen daha nereye kadar
Şimdi olamasamda istediğim yerde
Gerçeklerin olduğu bir hayatı
Ayrımların olmadığı bir hayatı
Saygı duyulacak şeylerin aslında başka şeyler olduğu öğrenildiği bir hayatı
Ben yine de küçük bir ümitle bekleyeceğim. Yaşamımım sonuna kadar bekleyeceğim.
Ne sen ataistsin, hristyansın, budistsin, alevisin denerek yapılan ayrılıklar, saygısızlıklar olacak ne de yalanlar
Keşkelerin denmediği bir hayat düşünüyorum.
Sokaklarda özgürlüklerin olduğu bir hayat
işini sevdiği için yapan insanlar
Sevdiği çok sevdiği şeyleri yapanlar
Hayallerin amacların önünde engellerin olmadığı bir hayat
Koşarak zafere adım adım ilerlerken, ne bizi durduranların, ne de önümüze engel koyanların olmadığı bir hayat
Dostunun, ailenin, komşunun, akrabanın ve tanıdık tanımadık herkesin birbirine dürüst olduğu bir hayat
En önemlisi hiç hatasız kulmuşum diyenlerin olmadığı, ben hatalıyım diyebilenlerin olduğu bir hayat
Erdemlerin özürlerin olduğu bir hayat
Yalansız yapmacıksız maskesiz bir hayat
BEN GERÇEĞiN OLDUĞU BiR HAYAT iSTiYORUM.
