aşağıdaki olayların gerçek kurum ve kişilerle uzaktan yakından ilgisi varsa ben de ne olayım.
-Sizi ödlek yaratıklar dedim içimden. Hepinizin kendini garantiye alma içgüdüsünü sikeyim. Bir boka yaramazsınız. Göz kapaklarımın arasına kaçan kar rastalarımı ıslatmış açık çantamdan içeri süzülüyordu. Karı hisset. Soğuğu ve o parmak uçlarındaki sızıyı sonuna kadar hisset.Hayır kaçma küçük adam bu dünyada kaç kez kar yağdığını görceksin?100 mü belki 1789? Şu an onlardan birini yaşıyorsun.Lanet olası korkularını hayallerini siktir et şu an hayatın boyunca görceğin 1789 kar yağışından bir tanesini kaçırıyorsun.
Herkes adımlarını hızlandırıyor şemsiyesi olan açıyor; ve hayallerine güneşli bir plajı yerleştirerek ya da sıcak bir kahveyi Yapmayın sizi kaçaklar hayır kaçmayın buraya dönün ve şu anı hissedin.Acılı bir yemeğin bir tatlıdan daha leziz olamayacağını kim söyledi? Kaçmayı planladığınız o sıcak evlerin buradaki soğuktan daha iyi olduğunu nereden çıkartıyorsunuz? Boşver hepinize de lanet olsun. Sikik hayatlarınızı sikik kafalarınızın içinde yaşamaya devam edin.Pek saygıdeğer ve bir o kadar da rezil okuyucunun da farkettiği üzere ben acıyı ve yenilgiyi dibine kadar yaşamaktan yanayım.
Adımlarımı sıklaştırıp gideceğim
yere varmak yerine yüzüme düşen her kar tanesine size karşı değil sizinleyim diyorum. Az önceki laflardan birini yüksek sesle düşünmüş olmalıyım ki amcanın biri bana kocaman açılmış gözlerle bakıyor.Bana kızma be adam; hayatında kaç kez benim gibi narin bir kızdan küfür duyacaksın ki? Şaşkınlığının tadını çıkar.
Duyularından kaçan insanlardan nefret ederim; eliniz yaralandığında acıyı, onu hayal etmemeye çalışarak dindiriyorsanız siz de nefret ettiklerimden birisiniz. Çok mu umrunuzda? Tabi ki değil; zaten benim de değil.Çizmemin kaygan çamura batıp vıcık vıcık olması bile daha çok umurumda.
Otobüste herkes, yolculukta herkesin yaptığı gibi boş boş etrafına bakınıp yolun bitmesini gözlüyor bense içinde bulunduğum zaman aralığının yaşadığım tek gerçek zaman aralığı olduğunu biliyorum.yolun biteceği ana değil yolda oluşuma odaklanıyorum.
Anlamadığım şu, az bulunan ve farklı olanın değerli olması gerektiğini beyinlerinize işleyen liberal ekonomi zırvalığı neden doğal olaylar söz konusu olduğunda işlemiyor? Bir şeyler ters gidiyor olmalı. Bense kimsede olmayan bir ayakkabım olduğunda çok da önemsemem fakat kimsenin tırmanmadığı bir tepede ilginç bir kuşa rastladığımda dünyalar benim olur.
Salak insanlar hala inince eve en kısa sürede nasıl koşacaklarını hesaplıyorlar. Eviniz yılın 365,5 günü orada duruyor zaten ama kar senede üç dört kez yağıyor .
Rastanın ağırlığı ıslanınca artıyor ve kafamın arkaya doğru bin ton kuvvetle çekildiğini hissediyorum. Evet acıyı hisset erteleme kaçma sadece hisset; sonuçtan çok süreç odaklı olmak diyorlar buna sevgili psikoloji ustaları.
sonra lanet olası müziği değiştiriyorum.
uçabilseydim diyor rocker bey .şimdi değil diyorum, sırası değil, gerçekten de sırası değil.
Kafam her zamanki gibi. Yani ayık olduğu halde sarhoş; dünyanın en mantıklı insanı kadar romantik.
Ve dünyanın en güzel kadınını düşünüyorum; acaba aynadan sağı solu ters görünen görüntüm gerçekte nasıldır?
Salla gitsin nasılsa dünyanın en güzel insanıyım ne önemi var?
Evet kendimi beğeniyorum; hayır abarttığım kadar güzel olmadığımı hatta sıradan olduğumu biliyorum ama siktir et elimde olan tek seçenek kendimim. öyleyse evet en güzeli benim.
şayet yeniden doğup başka bir insan olma şansım olsaydı o zaman o insan dünyanın en güzel insanı olurdu ve bu böyle sürüp giderdi.
Kirden kahverengiye dönmüş kalın otobüs camlarına; küçük çocuğun karı seyretmesine liseli serserinin yamuk ve jöleli saçlarına Bulabildiğim en ufak ayrıntıya kadar gözden geçiriyorum.
