- seni seviyorum diye benden niye nefret ediyorsun?
- sen bir hayale asiksin.
- beni hayale asiğim ona ammenna ama sen benden uzaklasarak buna sebiyet verdin.
- niye peki oldu bu?
- sen benden uzaklastikca ben hülyalarin avutuculuguna sigindim.
- ve bu yuzden dolayi benim gibi düzenbazi ilahe yaptin.
- evet.
- ben sucluyum.
- hayir sen değil ben.
- neden sen?
- seni bu kadar sevmenin bedelini ödetiyorum kendime.
hayaller, peşinden koşmadıkça gerçek olma ihtimali olmayan soyutluklar olduğu sürece "bir hayali sevmek" cümlesini umutsuz ruh haline bulamak bir anlam taşıyacak erkte bir davranış değildir. insanın kendine bir şans vermesi, en azından hayatında bir kez olsun bu karakteri gösterebilmesi bu durum için çok manidardır. hayalleri kovalamaktan korkmayan insanlar sayesinde dünya bu kadar güzel ve de korkaklar yüzünden dünya bu kadar kötü. hayalleri kovalamayı, sevmeyi ulaşmanın bütün zorluklarına rağmen denemek lazım. onun hazzı bile özeldir.
ne kadınlar sevdim zaten yoktular
yağmur giyerlerdi sonbaharla bir
azıcık okşasam sanki çocuktular
bıraksam korkudan gözleri sislenir
ne kadınlar sevdim zaten yoktular
böyle bir sevmek görülmemiştir...
insanin kendisi icin olusturdugu lukstur. herkesin harci degildir ve kendini mutlu etmeyi bilenler, yani, kendini iyi taniyanlar basarir. guzel de olur.
