öğlen saatlerinde yağmurlu bir iç anadolu kentinde şemsiyemle yürürken(şemsiye ile yürümek büyük zanaat), orta yaşlı bir kadına yavaşça çarptım, şemsiye görüş açımı engelliyordu, pardon affersiniz demeye kalmadan:
at arabası yavaş olsana deyiverdi.
cevap veremedim,dondum(soğuktan değil),o güzel olgun yüzüne bu hakareti yakıştıramadım gülümsedim ve bir çay içelim şu pastanede dedim.
kaybol lan dedi. biz pastanede değil muhallebicide buluşabiliriz dedi.
