kapıcınız servis yapmıyorsa (ki ben internete böyle takılmaya devam edersem, servis yapılan değil servis yapan olucam) temel sorun ekmektir.
yeni keşfettiğim trabzon ekmeği sayesinde bu sorun ortadan kalkmıştır.
asosyallik belirtisi gibi görünse de yoğunlaştığınız bir şey varsa çok faydalı olan
kısa süreli yaşam biçimidir. bir haftanın sonunda eğer telefonları da kapattıysanız ve
dolayısıyla kimseyle konuşmadıysanız 8. gün ilk kez dışarıya çıktığınızda
kendinizi sudan çıkmış balık gibi hissedersiniz.
Bi sure sonra alisiyorsunuz o evdeki pis mundar halinize disari cikmak odandan mutfaga gitmek gibi bi seye donusuyor. Bi aralar evin yolunu bilmeyen sen disari hic cikmak istemiyosun bahaneler uyduruyosun cikmamak icin. Sonrasinda mutfakta bi dolu yapilip yenilmeyen kekler borekler birikiyor, hep bi uyku sersemi halinde dolasiyosun, yapilcak bi sey bulamayinca uyuyosun cok uyuyosun falan iste.
haftanın sonunda 'ben evden çıkmayalı tam bir hafta olmuş vay be' diye hatırlanan durumdur. zaman demek ki iyi geçmiştir.
bilgisayar, film, cubur abur olmadığı taktirde ise şizofreniye varabilecek durumdur.
