her şey merak işte, acaba o kalabalık o atmosfer nasıl hissediyorlar diye şatom'da içten içe düşünürken, acaba ne yapsam da ben de bu buruksu duyugunun nedametinde bir seferlik sefere çıksam dedim, ama olay öyle basit olmadı tabi önce özel bir metrobüs yaptırttım, bir limuzinin sığacağı kadar büyüktü, belediye ile anlaşma yapıp bu metrobüsü size hibe edeceğim sadece bir durak kullanacağımı söyledim..
adamlarıma emir verdim plakasından rengine kadar tüm ayrıntıları hallettiler, özel limuzinim metrobüsün en arkasındaydı daha yolcu almaya başlamadan önce ben lanet olası puromu yakıp her zaman ki gibi 7'li koltuğun en arkasına geçtim limuzin yani bu 7 sıra koltuk var boru değil, ilk durak gaziosmanpaşa'ydı, fakirliği daha iyi hissedebilmek için burayı tercih etmiştim varoşluğun diğer adıymış burası özel rehberimden öğrendiğime göre, insanlar tıkış tıkış doluşmaya başladı tabii şaşkındılar, ilk iyilikleri hiç görmedikleri ama metrobüsün içindeki limuzinde oturan biri yapmıştı, evet hiç kimseden ücret aldırmadım, daha da fakirliği hissedeyim diye ortada paraya ait hiçbir şey yoktu..
bayrampaşaya geldiğimde metrobüsün arkasını açtırıp limuzinim ile oradan uzaklaştım, bilmiyorum garip bir duyguydu aslında bana görgüsüz de diyebilirsiniz havalı da ama ben o an yaşadığım duygu kadar kafamda majüsküler imgeler oluşmamıştı.
maal farık bir husus lâkin bilahire daha tekerrür edeceğimi sanmam.
