bir gün prens olacak diye kurbağa beslersin.. uğraşır didinirsin, kahrını çekersin, yıllar geçer kurbağan prens olur ama daha gidilecek çok yol vardır.. biraz daha çalışırsın çabalarsın beklersin umut edersin "hele bi kral olsun erim o vakit rahata erecez kısmetse" dersin.
sonra bu dayı nihayet kral olur olmasına da o zamana kadar yıllar geçmiş bi heves kurbağa besleyen hatun kişimiz yaşlanmış, memeleri sarkmış, poposu yağlanmış olur.
biti kanlanan kralımız da ilk iş gider bi prensese yamanır, sana da ayda 3-5 kuruş nafaka ile şanslıysan jigolo bi kurbağa düşer yeniden. sonra ömrün vefa ederse uğraş dur sil baştan!
kıssadan hisse: gözün yüksekteyse çok geç olmadan git direk bi krala yaman.
ayrca mesele prens olacak umuduyla kurbağa beslemek değil yeğen, mesela kurbağayı sırf kurbağa olduğu için sevebilmekte!
çünkü biz sevmeyi erdem diye kabul edip sevgiyi överken onun "birine" "birşeye" karşı yapılan bir eylem olduğunu söylemeyi unutuyoruz çocuklarımıza.onlar da büyüyüp bizler gibi olunca sevgi dolu ama kimseyi sevmeyen bireyler oluyorlar.
sevgi vermek adına kurbağalara sarılıp nasılsa değişir diyoruz. hayatı zindan eden sevgiliyle nasılsa evlenince düzelir diye bile bile evleniyoruz. aldatan kocayı farkettiğimizde sessiz durup değişecek diyoruz. tek doğru mantığıyla büyümüş insanlar olarak bizler, belki çok zeki bireyler oluyoruz ama hala farklılıkların bir arada bulunduğunu kavrayamıyoruz.
yapmayın dostlar insanları olduğu gibi kabul edin.tabi burda ki kabul etmek kötü olanı, düzeltilebilinecekleri kabullenmek değil. tabi birde; sizin için düzeltilmesi gereken belki de o düzeltilcek şeydeki kimine göre en düzgün yöndür.eğer ki sözü edilen prenses sizseniz bırakın allah aşkına yeşilmiş, ıslakmış, dili uzunmuş filan. seviyorsan niye değişsin belki sen yeşili değiştirmeye çalışırken dili kısalıcak o zaman herşey bozulucak. ne istediğinizi bilin. yok illa değişsin diyorsanız kurbağayı komple değiştirin. aklınıza geliyorsa böyle şeyler napsanız da gitmeyecekler demektir çünkü.
