burada bahsettiğim tamamen gerçek yazarlardır. sözlükçüler değil. kitaplarıyla umduğu okur sayısına ulaşamamış, edebiyat çevrelerinde de beklediği ilgiyi göremememiş yazarın tutunduğu umut dalıdır. kendini her gün ama her gün oğuz atay'ın yerine koyar bu abimiz. "bir gün" der "bir gün ben öldükten sonra bile olsa eserlerimin derinliği ve değeri anlaşılacak..." sonra bi sigara daha yakar. üfler dumanı ince dudaklarından. duman katrandan sararmış bıyıkları okşayarak yok olur gider tıpkı yazarın unutulup giedeceği gibi... sonra kitaplarına bakarsınız. herif harbiden vasattır. acı bir durum. anlatamazsın da bunu.
