keşke dedim defalarca bir gün çıkıp gelsen... özlesen dedim ellerimi.. gözlerime baksan yeniden.. yalvardım allahıma bir gün çıkıp gelsen diye.. hala seni seven biri varken, hala seni düşünen biri varken... iş işten geçmeden sevgili bir gün çıkıp gelsen diyorum..
ben unutmaya başladığım aşkımızı unutmadan ,tenim hala sana aitken, kokun üstümden gitmeden birgün tam da gün ağarırken uyanacağım sırada eskisi gibi seni kollarımda bulmak istediğim anda çıkıp gelsen ... çok geç olmadan *
Gecenin en karanlık sokağındayım şimdi sensiz ve sessiz..
hayatın hırçın gülüşmelerinin arasında ağlamaklı hep yaşlı gözlerim..
senin gözlerin, kokun, gülüşlerin, bakışların, konuşman, aşkın kısaca senin olan her şey benim üzerimde şimdi..
sana bakmak istediğim zaman aynaya yaklaşıyorum iyice gözbebeklerimin içine bakıyorum
işte tam orada duruyorsun onları öylesine güzel dolduruyorsun ki.. ,
şimdi sensizliğin koynundayım yine öyle acıtıyor ki canımı öyle yakıyor ki sensiz geceler..
hani diyorum bir gün çıkıp geliverir misin.. keşke gelsen..
iki çift lafım var sana..
ben gecelerimi seni düşleyerek geçirirken sen kimin koynunda düşlerimi kirlettiysen ona git..
Hani diyorum bir gün çıkıp gelsen,, gelsen de bende bütün bunları haykırabilsem..
birgün çıkıp gelmeyecegi bilinen kişiye söylenen nafile cümle.zira bir şeyler için bazen çok geç kalınabiliyor ve insan kendine fırsat verebiliyor onca yalvarışın ardından.içinde bir şeyler taptaze kalsa da ve hayata devam etmek adına...
