ipek ongun'un gençlerimize örnek olacak bir karakter yaratayım ki nasıl bir insan olmalılar öğrensinler, yanına birkaç tane de farklı kişilikleri ve yolları olan insanlar da tasarlıyım ki birden çok doğru ve birden çok yol olduğunu görsünler diye düşünüp ürettiği kitap serisidir. okurken sürükleyicidir bir kere orası ayrı. tüm karakterler çizgiyle çizilmiş gibi iyi ya da kötüdür. bir insanda aynı zamanda hem iyilik hem kötülük aynı anda barınamıyor her nasılsa. bunların dışında.
insanı günlük tutmaktan soğutan kitaptır.
benim bildiğim, günlüğe,
"sevgili günlük, (ya da defter)
bugün annemle alışveriş yaptık. sonra da yemek yedik. bir de baktık zaman geçmiş. eve geldiğimizde çok yorgundum. bu arada ali ayşeyle çıkmaya başlamış biliyor musun?* berkecan da bugün bana baktı. arada da güldü."
yazılır en fazla. bak say, 3 satır lan. ama bu kız bir gününü 10 sayfada anlatmış, elalemin ne söylediğini cümlesi cümlesine hatırlıyor helal olsun. ömrümü yedin lan serra!
olmaz olsundur böylesi yuh diyorum.
ortaokulda okuduğum kitaplardan serra'nın maceraları. hala devam ediyormuş şaşırdım cidden en son evleniyordu benim bildiğim. bir de yaş 17 vardı böyle her kızın elinde.
artık sekizincisi de çıkmış olan kitap. bizim kız burada artık, hamile ve çocuklu modundadır. senelerdir takip ediyorduk, küçüklüğünden beri de biliyoruz. son kitaplarını da okumadık, yerimizi genç nesillere devrediyoruz.
ortaokul çağında ergen kızlar okur tamam hadi bu kabul edilebilir de lisede bir hocam okuyordu bu kitabı, aklımı aldı, dumurdan dumura koştum. be hayvan kadın o kitapta ne buldun bu yaşta, hangi dönemini tamamlayamadın, öğretmen olmuş bir de öğretemeyesice. her neyse, ipek ongun ismini duyar duymaz suratın ekşimesidir bu kitap.
ipek ongun tarafından yazılmış seridir. 1, 2, 3, 4, 5.. nereye kadar gitti bilmiyorum ama ben birsini okumuştum ama hala bir erkek olarak neden okuduğumu bilmiyorum. *
okuyup serra'yı örnek alan yüzlerce amaçsız genç kızın olması sebebiyle, bir nesli mundar etmiş seri. ulan bir nesil saftirik bir karakteri kendine rol modeli yapar mı ya?
yalnız, o seride toprak diye bir karakter vardı. öyle cool, öyle karizma bir karakter görmedim ben hayatımda. kafasını bir çevirdi mi herkes "aha aforizma sıçacak! kalemi not defterini hazırlayın, kaçırmayalım!!" deyu destur çekerdi. bi kere bu serra yellozu * toprak'tan aferin aldı diye o günü milli bayram ilan edecekti neredeyse, annesini aradı annesinin gözünden iki damla gurur yaşı aktı falan**
vel hasıl, ne kadar ot bir gençtin sen öyle serra. iyi ki tanışmadık senle. yoksa elim ağırdır, tutamazdım kendimi.
iyilik meleği ipek ongunun yazdığı kitap. yazar hakkında bilgi vermek gerekirse aşk adamıdır sevgi insanıdır ay ne kadar yüce duygular besliyordur..şidiki kızalrın aşk aşk diye dolanmasının en önemli sebeplerinden biridir bu kitapları.
ergenlik çağı kitabıdır, okuyan her ergen kız kendini bulacaktır ve yüzlerindeki sivilceler geçene kadar genç kızın gizli defterini kendi gizli defterleriymişcesine yastıklarının altında saklarlar,bi yaştan sonra sıçıyım ne boktan kitapmış meğer diye atarlar bir köşeye, arayış içine girme zamanıdır birden sofi nin dünyasına atlayan manyklar vardır,bunlar 30 yaşlarında iflah olmaz manyklara dönüşürler kitaplar arası geçişte seviye önemlidir aman dikkat *
8. kitabıyla duyumlara göre serranın bir kızı olmuştur. böyle giderse ipek ongun hanım bu kızın da hayatını yazmaya başlayacaktır.
6. kitabıyla bu serinin bitmesini dilemiştim. kız evlendi artık, 25 yaşına geldi ne kızı ne defteri yahu.
--spoiler--
edit: önemli bir bilgiymişcesine spoiler koyduk efem.
her gencin mutlaka okumak hatasına düştüğü seridir. an itibariyle 8. kitabı da piyasada sanırım bu serinin.
(bkz: günler akıp giderken)
baş karakter serra nın, 18 yaşındaki ultra-olgun sevgilisi oktay dan zannederim 6.* kitapta ayrıldığını öğrendiğim için asla devamını okumadığım ve böylece zihnimde hiç ayrılmamalarını sağladığım için kendimle gurur duyduğum*, kitaptır.
şu anda başka bir nedenle, okumayışımla gurur duyuyorum orası ayrı..
serinin dördüncü kitabının (bkz: adım adım hayata) giriş bölümünde bu kızın son iki senede öss'ye nasıl hazırlandığının kendi ağzından bir özeti vardı. noktalama işaretlerine bile dokunmadan aynen aktarıyorum: "bütün gün okulda ders yap, sonra kursa koş. kurstan doğru eve, hem de akşamın bir vaktinde... yarım yamalak bir şeyler atıştırıp masa başına geç; ödevleri yap, sınavlara hazırlan. gece yarılarına kadar çalış, sonra saati kurup birkaç saat uyu ve zil sesiyle inleyerek uyan. sabahın dördünden yediye kadar yine ders çalış ve o kafayla yeni bir güne başla..."
evet, serra hanım kızımız kendi iddiasına göre 2 sene boyunca her gün günde en fazla dört saat uyuyarak öss'ye hazırlanmıştı. 16 yaşındaki bir insan bünyesinin, 21 yaşındaki şu halimle benim final zamanı 2 hafta bile zor tahammül ettiğim böylesi yoğun bir tempoyu 2 sene uygulamış olmasını tartışmayacağım. ama bu tempoyla kazandığı yer de bilkent üniversitesinin turizm bölümüdür. hem de burslu filan değil efendim, gayet paralı. üstelik kızımız da ailesi de bu habere çok sevinmişler, hanım kızımızın tabiriyle havalara uçmuşlardır. 2 sene boyunca çok afedersiniz eşeği bu tempoyla ders çalıştırsak boğaziçi'ni kazanır. üstelik kızımız da gerizekalı filan değildir, bölümünü dereceyle bitirmiştir.
bir diğer ilginçlik ise aynı sınıftan bir kişinin turizm, bir kişinin mimarlık, bir kişinin hukuk, bir kişinin bilgisayar mühendisliği, bir kişinin işletme, bir kişinin de tıp kazanmış olmasıdır.
özellikle spoiler ibaresi koymadan yazdım ki okumayın bu seriyi. okutmayın da çevrenizdekilere. bir kere başlayınca bu tuhaf tiplere ne olduğunu merak ediyor insan. üstelik ipek ongun'un üslubundan tiksinmeye başladığınız için alıp okuyamıyorsunuz da... öyle merak ettiğinizle kalıyorsunuz. bırakın ipek ongun serra'ya tayyör giydirip lise arkadaşlarıyla hilton'a çay partisine göndersin. bırakın serra'nın üniversiteli sevgilisi oktay takım elbise giyip* serra'yı klasik müzik konserine götürsün. bırakın karakterler "mısır patlağı"ndan (bkz: patlamış mısır), "mercek"ten (bkz: lens), "öpücük kondurmak"tan (bkz: öpmek) dem vursun. siz karışmayın. okumayın. okutmayın.
13 yaşlarındayken tüm kitaplarının koleksiyonunu yapmıştım hatırlıyorum. hatta ilerde bu kitabın filmini çekicem diye hırs yapmıştım. o zamanlar öyle geliyodu. serra hatun vardı cüneyt, oktay, özgür vardı. bi de sırma diye bi kuzeni vardı. gerçekmişçesine tapardık hepsine. evet yaptım.
(bkz: kendimde değildim)
hiç de gizli değildir.tüm türkiyede gelişme çağında ama o kitabi okumamış 1 kız varsa ben o kıza genç kız demem . kızlarının 'kişisel gelişimi' gelişsin diye annelerin aldığı , içindeki nefretlik baş karakter serra noyan ve hayatında mükemmel giden şeyler , mükemmelliğin arada bozulması ve serra'nın oha dedirticek zekasıyla tüm bu zorluklardan kurtulması , sigara içmemesi , alkol olarak şampanyadan aşağı düşmemesi , hep elit kesimle takılması , kitap okuması , yazı yazması , bilkent'te burslu olması (bkz: yok deve) , arkadaşlarının mükemmel olması , mükemmel olucam diye afedersiniz kıçını birkaç metre yırtması , sürekli kendisine tapan sevgililer olması ve başında onları hep arkadaş görmesi , sonradan çocuk yazınca 'aaa! ' falan olması gibisinden şeylerle okuyan her genci '' ulan genç bir ruh hiç mi çılgınlık yapmaz ?! hep mi ağır uslu , kayınvalidelerin favori gelin adayı tadında olur ?! '' diye çemkirten , üstüne sümkürülesi kitaptır .
ortaokula giderken çilli, diş teli takan ve şişman bir kız olan serra insanı nasıl üniversiteye gelince afet gibi bir hatun oluyor yada neden hayatımızdaki diğer kızlar olamıyor, sen, ben, hayriye,nuriye, murtaza (mesela neden olmasın..) işde ne haltsa neden olmuyor kardeşim? sihirli değnek mi var lan varsa sokayım öle değneğe..
afedersin bok gibi kitaptır. okumayı 5 yaşında öğrenmiş, okuma arzusuyla yanıp tutuşan dingil bi insan olarak bu kadının * tüm kitaplarını 9-10 yaşlarındayken okumuş ve çok sevmiştim. çocuk aklı tabi, allah belamı versin. 2-3 gün önce raslantı eseri elime aldım, ve kustum sözlük. küsmedim lan, kustum. bildiğin kustum. çok kötü ya o ne öyle.
serra denen yapmacık kız da küçükken rol modelimdi, bi kere daha allah belamı versin diyor ve kendimi john fante'nin kollarına bırakıyorum. hay canını yidiğim.
