beni bu satırları yazmaya itmiş gökhan türkmen' in yorgun şarkısında geçen bi cümle. artık nasıl bi etki bıraktıysa şiir karaladım yine.
bir gece daha gitti ömrümden,
sensiz, çaresiz, ümitsiz...
son gecem olsaydı keşke,
son gecem olsaydı sensiz geçmesindense,
aşkın parmağımda gümüşten halka,
sen onunla, ben fotoğraflarınla
aşkından bir parça veremedin,
kalbimin tamamını vermişken sana,
nefes değil beni bağlayan bu boktan hayata,
sensin, ellerin, gözlerin...
gözlerime gömdüm seni
o yüzden hep gözümün önündesin
zihnimden silsem seni kalbimdesin
kalbimden silsem eski defterlerimdesin
öğretmenler büyüyünce ne olacaksınız diye sorduğunda
onun dedim hep, nefesi gül kokan o kızın dedim hep
ölüm diyorsun bana, bana ölümü anlatma
bir ölüden daha diri değilim aslında
bir viraneden daha sağlam değilim aslında
gökte parlayan kutup yıldızı benden daha yalnız değil aslında
tek fark var
o gökyüzünde yanmakta, ben yeryüzünde...
(bkz: ben yazdım) (bkz: ben bu yazıyı sana yazdım)
