okul harçlığını kazanmak için garsonluk yapan bünyenin yaşadığı anılardır.
bir keresinde hiç unutmam...
havaların ısınmasıyla beraber başlardı sezonumuz. üç kardeşin üçü de aynı ya da farklı ekstralarda çalışırdık. o zaman öğrendim beyaz gömleğin kıymetini ki; liseden çıktıktan sonra ne işe yarayacak dediğim beyaz gömleklerim işe yarıyordu. garsonların göğüslerindeki kılları kapatmak için mi taktırırlardı o papyonu hala çözebilmiş değilim.
Mutlu hikayelerinizin görülmeyen(!) kısımlarında yer alırdık. Kendi mutlu hikayelerimizi yaşayabilmek için. Size bakar kah sigaranızı yakar kah içkinizi tazelerdik bu hizmetleri hak edip hak etmediğinizi sorgulamazdık. O zamanlardan bir alışkanlık sigara içişine kadeh tutuşuna bakarak karakter tahlilleri yapmak.
Özel bir şey konuşurken kadehinizi doldurmaya gelen bana bakışlarınızı hatırlarım. Oysa biz doktorlar gibi bu mahremiyeti korumayı da bilirdik. Bazılarınızın ukala tavırlarına rağmen geceyi en iyi geçirmenizi sağlamak zorundaydık ve "parası değil mi ulan" bakışlarını görünce içkinizdeki bazik değerleri artırarak * size daha layık bir hizmet için çabalıyorduk.
Adam gibi adama adam gibi rakı sakiliği yaptığımız dönemlerin olduğu gibi çok rakıyı da orospu ettik sırf hiç keyif alamayasınız diye bizler aslında hiçbirşeydik. Sadece sizin etkileriniz tepkileriyle davranıyorduk. Sizlerin ikiyüzlülüğünü yüzünüze vuruyorduk aslında ve bu tokatlar canınızı daha çok yakıyordu. Garsona bahşiş verme yarışını girmeniz bizi hiç ilgilendirmiyordu geceyi zaten haram etmiştiniz bize.
O haram gecelerin hatırına bir yerlere gelmeye çalışırım. Sizden çok şey öğrendim.
...
* müşteri: çayınız var mı acaba?
garson: kusura bakmayın. kalmadı. *
Patron: hilmi gel yanıma!
Patron: Sen neden müşterilere çay yok diyorsun. Yandaki kahveden çay söyle getirsinler.
Garson: kusura bakmayın. bir daha yapmam.
Patron: olmaz öyle şey, müşteriye yok demeyeceksiniz. Ne isterse vereceksiniz. Sizden isterse, yine de vereceksiniz. sonra akşama gelip ben size verecem.
