Yaşananın güzelliği gülümsetirken o fotoğrafı oluşturanlarla artık ayrı hayatlara aitseniz ve kötü anılarla sonlandırmışsanız yolculuğunuzu canınızın acısındandır geride kalan hüzün.
Benim 4 senemi paylaştığım insanların hiç biri yanımda değil şu anda.Saçma yargı sistemleri ve bencillikleri ile mahvettiler tüm güzellikleri.
üniversite fotoğraflarıma baktığımda oluyor genellikle. saçmasapan dertlerle kendimi üzdüğüm, yalnızlıktan korktuğum ve bunun için saçma salak şeyler yaptığım geliyor aklıma. sonra hüzünleniyorum niye bu kadar aptalmışım diye.
Albüm kokulu fotoğrafların kaderi. Böyle tebessüm hüzün koyun koyuna. Öbür türlü dijital bir fotoğrafın histerik bir yönü yoktur. Banal, yapmacık, suni ve hammaddesi sanki plastik.
