insanı sinir stres sahibi bir paranoyak yapar. Çünkü sizin aklınıza gelmeyecek şeyleri bile hesaplar bu fakir her sey içinize dert olur hep kazıklandım mı acaba diye düşünmekten gönül rahatlığıyla para harcayamazsınız.
aynı havayı solumak değil mesele, aynı ekmeği , dertleri, hayatı paylaşabilmek. insan insanlığını yardım ettikçe anlar. benimde durumum gayet iyi ama ne kimseyi hor gördüm çevremdekiler gibi, ne de aşağıladım. hatta tepki bile aldım fakir insanlarla vakit geçirdiğim için. fakat insanlara, hayvanlara yada yardıma muhtaç her ne varsa yardım ettikçe insan olduğunu anlıyor insan.
mutluluğun tarifi bu, başkalarının mutluluğuna vesile olup, bu mutluluktan pay çıkarmak kendine.
