insanların bir kısmını insan kabul edip, diğer kısmını insan statüsünde görmemekle ortaya çıkabilecek klişedir. ateistlerin dillerine doladıkları 'evrensel değerler'e göre insana saygının başat fetiş olması sonucu, hangi çeşit insana saygının ne oranda duyulması gerektiği sorusu hiçbir zaman cevap bulamaz. insan denilen canlının kalbinde kainatın en aşağılık ve en yüce duygularının bir arada bulunduğu gerçeğini irdeleme gereği duymayan söz konusu kitle, dünyanın en muallak ifadesi olan 'insana saygı' klişesini sürekli tekrarlayarak ciddiye alınmaktan uzak olduklarının farkına varamamaktadır. insanın hangi özelliklerine saygı duyulacak, toplumsal yaşamda maksimum huzur sağlanması için neler suç olacak ve ne şekilde cezalandırılacak, suçu azaltmak ve caydırıcılık için nasıl bir sistem kurulacak, coğrafyaların getirdiği insani koşullar ve özellikler nasıl evrensel değerlere adapte edilecek gibi meselelere kafa yorabilmek için, dinlerin getirdiği sorumluluktan kaçma amacıyla ateist olmaktan daha fazlası gerekmektedir. evrensel değerler denilen şeylere tapan ateistlerin, söz konusu değerlere sadece kuzey avrupalılar'ın adapte olabileceği gerçeğinden bihaber yaşamlarına devam etmesi ise bir başka başlığın konusudur.
insana saygının klise olması malasef bu günümüzün bir çok vebasının tabanında olan bir şeydir. hiçbir zaman tam anlamıyla saygı duymayı başaramamışızdır. tam başarılı olduğumuz şey insanlara sadece düşüncede kalan eyleme geçirilmeyen şeyleri anlatmak. çünkü nefs veya irade dediğimiz şey hep önümüze geçmeyi başarmıştır. savunduğımız değerler genelde hep kendi düşüncemizde vuku bulan şeyleri savunanları hep insan görmüşüzdür. insanlığı sınırlamışızdır.
