zamanla cevaplarını yaşayarak bulduğum sizler için de listelediğim sorunun cevaplarıdır.
-böcek öldürmesi için.
evet benim için başta yer alan madde bu. ne bir hırsız ne de gece yatarken yarattığım hayali cinler bu kadar korkutabilir beni. böcekler ,büyük iğneli böcekler... benim küçük ve iğnesiz bedenim için oldukça güçlüler. onlarla ancak bir erkek, bir nevi şu an farkına varıyorum bir kahraman başa çıkabilir.
-kavanoz açmak için.
ben anlamıyorum ne diye sıkıyorlar bunları bu kadar. tüm gücümle sıka sıka ellerimi kıpkırmızı yaptığım kavanoz kapağı için tüm çabam her seferinde boşa gidiyor. çabanızla biraz gevşettiğiniz kapağı açmak için başka bir bayana uzattığınız kavanoz açma çabaları yine yetersiz kalacaktır. yine kocaman elleri olan bir erkek tarafından kolayca açılacaktır oysa.
-bozulan aletleri tamir etmeleri için.
bu adamlar doğuştan tamirci aslında. bir şeyden anlamasalar bile oynaya oynaya sallaya sallaya altından kalkıyorlar işin.ama biz narin canlılarız. televizyon mu bozuldu, ütü mü patladı 'ay aman ne ben ne yapıcam, yetiş ahmet' hayatımızda olan ahmetler, mehmetler olmasa kim düzeltecek bizim için onları? biz kendimiz düzeltemeye miyiz? çoğunlukla düzeltemiyoruz bayanlar kabul edelim.
-gece gelen sesleri ve ortaya beliren gölgeleri takip etmeleri için
gece yatıyorsunuz birden katikütühadehada sesler. ne oluyor efendim içeride? baştan söyleyelim korkmayız biz. uykumuz çok tatlıdır kalkıp bakmaya üşeniriz. kalmadığımız için de içimize kurt düşer. tam o sırada bir kahraman kalkar bakar ve 'bir şey yok hayatım' der. bizde tatlı uykumuza kaldığımız yerden gönül rahatlığı ile devam ederiz.
-biraz mutluluk biraz güvenle huzurla sarılıp uyuyabilmemiz için.
şimdi sevdiceğin güvenli kollarında kim uyumak istemez? böcek, kavanoz kapağı, bozulan aletler, gece gelen sesler bir yana bu aşamada tatlarından yenmez.
söylemeden de geçemeyeceğim. bu hayat erkekler için. onlar bir evde kadınlara neden ihtiyaç duyar bilemeyiz ama onlar bizlerden güçlü 10 adım önde gelmişler dünyaya. en azından bir çoğumuz için diyelim. ve helikopter böceğimi kovalamaya devam edeyim.
ihtiyaçsız kalınız dileklerimle...
Duyulmuyor arkadaşım, duyulmayınca duyulmuyor. Ben içinde erkek sinek dahi bulunmayan bir evde büyüdüm. Annem ve babam ben 11 yaşındayken ayrıldılar ve böylece annem ve 3 kız çocuğu sobalı bir evde yaşamaya başladık. Annem tek başına kömür de taşırdı, kova da güğüm de. Gece gece bodruma iner, ağır eşyalar taşırdık. Perdeyi de takardık, kavanozun kapağını da açardık, çivi de çakardık. Sonra anneannemin yanına geldik. Anneannem'le annem sanki bir çift oldular. Ananem yönetici bile oldu. Ve bu evde bir kez bile 'başımızda erkek olsa ' denmedi. Denmeyecek de. Yani bir evde erkeğe ihtiyaç duyulmadan da oluyor.
o erkekten olan çocuk/çocuklar var olduğu için ihtiyaç duyulur. çocuğun sağlıklı gelişimi için yani. gerisi tek başına da halledilir. sevmek sevilmek güven duymak için falan diyosan onun ne kadar süreceğini kimse bilemez ayrıca bunlar ayrı evlerde de olur. hatta kimileri için belki daha iyi bile olabilir. ama çocuk varsa ihtiyaç da var.o daimi bişey çünkü. çocuklar var diye devam eden birçok sevgisi saygısı bitmiş evlilikler var sonuçta.
kadın kişisinin kendisinden beklenmeyen ölçüde büyük bir başarıyla sinir krizi geçirip, sağa sola birşeyler fırlatıp beddua ederken ne hale geldim ben diye şaşırmasına yarar erkek.
perde asmak en büyük sebeplerden biridir. şöyle ki; ne kadar sandalye mandalye denesem de erkeksiz olmuyor. hani boyu 1.75 den fazla olanlar için diyorum bunu.
lamba değiştirmek, dolabın en üstünde unutulmuş kek kalıbını almak da dahil.
