okul çıkışı körüklü otobüse binilir. * kimse yoktur. o sırada hoşlanılan ama kaç zamandır sadece bakmakla yetindiğin kız otobüse biner ve tam arkanıza oturur. otobüste sadece ikinizin olmasından cesaret alınarak kızın yanına geçilir ve "bir sakıncası yoktur umarım ?" denir, kızdan da "yook, oturabilirsin tabi" cevabı alındıktan sonra yanında oturulur.
aylardır içinde tuttuğun o temiz duyguları kıza açarsın. kız da olumsuz bişey söylemez ve yol boyu başka mevzulardan da konuşursun. ve otobüste yavaş yavaş dolmaktadır, sıkışıklık da artmaktadır. inilecek yere gelinir. siz en arkadaki kapının düğmesine basarsınız. kıza güzel bir "hoşçakal" dedikten sonra. otobüs durur ama o kapıyı açmaz.
- kaptaaaan arka kapı. diye bağırmak zorundasınızdır. otobüs körüklü olduğundan metrelerce ilerideki şoför tabiki duyamaz. kaaptaaan arka kapı, diye tekrar bağırırsınız. o sırada biraz önce saf-temiz duygularınızı açtığınız kız ile gözgöze gelirsiniz. kaptaaan aç artık şu kapıyı. kaptan yağlı kazıklarda otur inşallah. Allah belanı versin ulan. bitirdin beni.
hah entrynin sonunu da böyle saçma bitirmeme sebebiyet verdi.
