Lise yıllarında, Emre isminde bir arkadaşım vardı. Bu emre denen şahıs, yakın olan kız arkadaşıma gözünü dikmiş ve o kızla arasını yapmamı istemişti.
Emre'yi pek gözüm tutmadığından ve arabulucu olmadığımdan dolayı aralarını yapmamıştım.
Aralarını yapmadığımdan dolayı, emre'nin ısrarları bitmek bilmemiş ve aramızda şöyle bir diyalog geçmişti;
Ben: ne bu ısrar. Çok mu seviyorsun kızı?
Emre: yok kızım yağğğ. 9 tane kızı idare ediyorum, 10'a tamamlamak istediğimden dolayı bu kadar ısrar ediyorum.
Ben: sayıyı fazla salladın.
Emre: gel bak mesajlara.
Ben: (mesajlarına bakmış ve oracıkta can vermiştim)
Bu olay sonrasında insanlığı, hayatı sorgulamıştım.
Kimseye güvenmemeyi öğrenmiştim.
Örselenmiş ve kırılmıştım.
en efsanesi de aynı an da hepsiyle konferans yapmaktı telefonda. aynı anda 32 kız ile konuşabilmekti asıl yetenek. hafızam da çok iyi tabi, hepsinin ismini falan biliyorum, küçükken derede yüzen balıkları falan alır yermişim ondan dolayı hafızam bayağı iyiymiş. o değilde nasıl cümle kurdum lan ben. neyse.
